Impure - Nail Within

Hours surrounded by the codes of despair

Touch the skin, embrace the tears of farewell

Spirits' infection was under the roar

Fingers touched a broken glass, wounded & cold

The razor, are we to feel his tongues?

Or is it a path to cover the loss?

Eyes to find and hold it within

Emotion’s flood or purest blood but not untitled as «sin»

Impure, by a million eyes

An inner strength from me to your soft delight

At dawn…

Is this your farewell?

I still doubt if I could

But passion lights my sign, I know I should

As worlds rattle in me, I know I’ll fight

No man in tears is embracing lunacy

I’ll make the devil wither behind the sun

As the time has come, to break it down

Impure, by a million eyes

An inner strength from me to your soft delight

At dawn…

I looked back to face those codes of despair

And sent a spark, a sign, a moment to be heard

Remembered, he found silence home of the brave

I smell your skin through the fears and our grace

I shredded my skin to rip myself from the lies!

I looked ahead, a pair of eyes staring in

Wave of truth from what they call sin

Empire — under the earth

With chains of bronze it’s locked for no one to break

At dawn, we felt embraced

I’ll lead you through THEIR way to OUR promised place

Where flames burn higher, but those flames are for good

We built our kingdom in the world of the wolves

Uren omringd door de codes van wanhoop

Raak de huid aan, omhels de afscheidstranen

De infectie van Spirits lag onder het gebrul

Vingers raakten een gebroken glas aan, gewond en koud

Het scheermes, moeten we zijn tongen voelen?

Of is het een pad om het verlies te dekken?

Ogen om het te vinden en vast te houden

Emotie's overstroming of zuiverste bloed maar niet zonder titel als "zonde"

Onzuiver, door een miljoen ogen

Een innerlijke kracht van mij tot uw zachte verrukking

Bij zonsopgang...

Is dit je afscheid?

Ik twijfel nog steeds of ik het zou kunnen

Maar passie verlicht mijn bord, ik weet dat ik dat zou moeten doen

Terwijl werelden in mij rammelen, weet ik dat ik zal vechten

Geen enkele man in tranen omarmt waanzin

Ik zal de duivel doen verwelken achter de zon

Aangezien de tijd is gekomen, om het af te breken

Onzuiver, door een miljoen ogen

Een innerlijke kracht van mij tot uw zachte verrukking

Bij zonsopgang...

Ik keek achterom om die codes van wanhoop onder ogen te zien

En stuurde een vonk, een teken, een moment om gehoord te worden

Hij herinnerde zich dat hij de stilte vond als thuis voor de dapperen

Ik ruik je huid door de angsten en onze gratie

Ik versnipperde mijn huid om mezelf los te rukken van de leugens!

Ik keek voor me uit, een paar ogen staarden naar binnen

Golf van waarheid van wat ze zonde noemen

Rijk — onder de aarde

Met kettingen van brons is het op slot zodat niemand het kan breken

Bij zonsopgang voelden we ons omarmd

Ik zal je door HUN weg leiden naar ONZE beloofde plek

Waar vlammen hoger branden, maar die vlammen zijn voorgoed

We hebben ons koninkrijk opgebouwd in de wereld van de wolven