В будущем луны - Найк Борзов

Солнце погасло, и ко мне, приближается кто-то, похоже не ты.

Я не могу узнать твои глаза, которые ты держишь в руке.

Зонт, твой зонт закрывает небо и мне не видно звёзд и Луны.

Ножом огромным к твоей груди приколоты сны, кошмарные сны.

Припев:

Ты достаешь из сумки чье-то крыло,

И передо мной появляется дверь.

Я прохожу в неё и улетаю домой,

Но, я вернусь за тобой, я вернусь за тобой, верь мне, милая.

Пролетая над полями, над морями, городами,

Ощущаешь искажение, гравитации и тренья.

От твоих горячих губок, поцелуев, стройных ножек,

Я лечу к седьмой Вселенной, где-то там.

Снова на землю выпал снег, выпал снег вперемешку с красной травой.

Я на себе ловлю взгляд глаз твоих, лежащих рядом со мной.

Не плачь, из пустых глазниц твоих льются слезы и березовый сок.

Прости меня за то, что я ушел, за то, что остаться с тобою не смог.

Припев:

Ты достаешь из сумки чье-то крыло,

И передо мной появляется дверь.

Я прохожу в неё и улетаю домой,

Но, я вернусь за тобой, я вернусь за тобой, верь мне, милая.

Пролетая над полями, над морями, городами,

Ощущаешь искажение, гравитации и тренья.

От твоих горячих губок, поцелуев, стройных ножек,

Я лечу к седьмой Вселенной, где-то там, в будущем Луны.

Где-то там, в будущем Луны.

Пролетая над полями, над морями, городами,

Ощущаешь искажение, гравитации и тренья.

От твоих горячих губок, поцелуев, стройных ножек,

Я лечу к седьмой Вселенной, где-то там, в будущем Луны.

Где-то там, в будущем Луны.

Где-то там, в будущем Луны.

De zon is ondergegaan en er komt iemand naar me toe, het lijkt erop dat jij het niet bent.

Ik kan je ogen die je in je hand houdt niet herkennen.

Paraplu, je paraplu bedekt de lucht en ik kan de sterren en de maan niet zien.

Dromen, nachtmerries, worden met een enorm mes op je borst geprikt.

Refrein:

Je haalt iemands vleugel uit je tas,

En er verschijnt een deur voor me.

Ik ga erin en vlieg naar huis,

Maar ik kom terug voor jou, ik kom terug voor jou, geloof me, schat.

Vliegen over velden, over zeeën, steden,

Je voelt vervorming, zwaartekracht en wrijving.

Van je warme lippen, kussen, slanke benen,

Ik vlieg naar het zevende universum, ergens daarbuiten.

Er viel weer sneeuw op de grond, sneeuw viel vermengd met rood gras.

Ik vang de blik van je ogen die naast me liggen.

Huil niet, tranen en berkensap stromen uit je lege oogkassen.

Vergeef me dat ik wegging, dat ik niet bij je kon blijven.

Refrein:

Je haalt iemands vleugel uit je tas,

En er verschijnt een deur voor me.

Ik ga erin en vlieg naar huis,

Maar ik kom terug voor jou, ik kom terug voor jou, geloof me, schat.

Vliegen over velden, over zeeën, steden,

Je voelt vervorming, zwaartekracht en wrijving.

Van je warme lippen, kussen, slanke benen,

Ik vlieg naar het zevende universum, ergens in de toekomst van de maan.

Ergens daarbuiten, in de toekomst van de maan.

Vliegen over velden, over zeeën, steden,

Je voelt vervorming, zwaartekracht en wrijving.

Van je warme lippen, kussen, slanke benen,

Ik vlieg naar het zevende universum, ergens in de toekomst van de maan.

Ergens daarbuiten, in de toekomst van de maan.

Ergens daarbuiten, in de toekomst van de maan.