Е Т - Найк Борзов

В сверхсекретном мире

Я живу уже много лет,

Я не существую, меня просто нет.

Я не вижу солнца, я не помню как пахнет весна.

Грусть моя бездонна и скорбь глубока.

Все, что было мне не безразлично поросло травой,

Я не знаю, как что будет дальше, я боюсь, что со мной.

Иногда мне кажется, сердце замедляет шаг

И думаю если так, то пусть так.

Мой источник света — пыльный луч дверного замка

И темница эта так глубока.

В бесконечной коме, обреченный на долгую смерть,

Все, что мне осталось — ждать и терпеть.

Все, что было мне не безразлично поросло травой,

Я не знаю, как что будет дальше, я боюсь, что со мной.

Иногда я чувствую, сердце замедляет шаг

И думаю если так, то пусть так будет…

В сверхсекретном мире я живу уже много лет,

В герметичной сфере и выхода нет…

In een topgeheime wereld

Ik leef al vele jaren

Ik besta niet, ik besta gewoon niet.

Ik zie de zon niet, ik weet niet meer hoe de lente ruikt.

Mijn verdriet is bodemloos en mijn verdriet is diep.

Alles wat mij niet onverschillig was, was overwoekerd met gras,

Ik weet niet wat er daarna zal gebeuren, ik ben bang wat er met mij zal gebeuren.

Soms heb ik het gevoel dat mijn hart langzamer gaat

En ik denk dat als dat zo is, het zij zo.

Mijn lichtbron is de stoffige straal van een deurslot

En deze kerker is zo diep.

In een eindeloze coma, gedoemd tot een lange dood,

Het enige wat ik hoef te doen is wachten en geduld hebben.

Alles wat mij niet onverschillig was, was overwoekerd met gras,

Ik weet niet wat er daarna zal gebeuren, ik ben bang wat er met mij zal gebeuren.

Soms voel ik mijn hart langzamer gaan

En ik denk als dat zo is, het zij zo...

In de topgeheime wereld leef ik al vele jaren

Er is geen uitweg in de hermetische sfeer...