Nusiam - Найк Борзов

Дай мне проверить прочность твоих ресниц, прозрачность глаз

Я изучил состав твоих слёз, и написал об этом рассказ

Во всех журналах мира, его издали на всех языках

И ты теперь плачешь каждый день, и режешь вены на руках

Перерезая горло своё, ты вспоминаешь о том, что есть я

И при этой мысли всегда из-под юбки твоей выползает змея

Мозг твой — враг твоих слов, сердце твоё по венам гонит раствор

Белый раствор мышьяка, смотри, как прекрасна луна

Похожая на чьё-то лицо.

На чьё дай Бог вспомнить.

Ах!

Да на твоё!

Когда ты увидела смерть, заглянувшую в наше окно

Солнце тоже лицо, но мы не знаем этого

Нам не видно его из-за яркого света в глазах

Смотри, как светит Солнце, смотри, как тают облака

Погода будет, как никогда: легка, тепла, и нежна

Лишь только лёгкий ветер, шалун, отбившийся от зимних туч

Волнует волосы твои и мои.

Лежим в гробу мы вместе ну и пусть…

Laat me de kracht van je wimpers testen, de transparantie van je ogen

Ik heb de samenstelling van je tranen bestudeerd en er een verhaal over geschreven

In alle tijdschriften van de wereld werd het in alle talen gepubliceerd

En nu huil je elke dag en snijd je de aderen in je armen door

Je keel doorsnijden, weet je nog dat ik dat ben

En bij deze gedachte kruipt er altijd een slang onder je rok vandaan

Je brein is de vijand van je woorden, je hart drijft een oplossing door je aderen

Witte oplossing van arseen, kijk hoe mooi de maan is

Het lijkt op iemands gezicht.

Wiens God verbiedt te herinneren.

Oh!

Ja tegen de jouwe!

Toen je de dood door ons raam zag gluren

De zon is ook een gezicht, maar dit weten we niet

We kunnen hem niet zien vanwege het felle licht in zijn ogen

Zie de zon schijnen, zie de wolken smelten

Het weer wordt als nooit tevoren: licht, warm en zacht

Slechts een lichte wind, een ondeugende, dwalen van de winter wolken

Prikkelt je haar en het mijne.

We liggen samen in een kist, het zij zo...