Безумство, коварство и маленький кусочек любви - Найк Борзов

Здравствуй рассвет.

Каким ты будешь день?

Что принесёшь?

Какой сюрприз преподнесёшь ты нам сегодня?

Маленький кусочек ледяного солнца

Над нами мирно занимает своё пространство.

Мы лежим в траве у бездонного колодца и Наблюдаем за твоей растущей красотою.

Каждая ночь.

Будет в нас желание быть,

Желанье друг друга, наслаждаться и любить.

Мы лежим в постели, как приятно это чувство,

Когда не хочется вставать и одеваться,

Чтобы съесть завтрак.

Так лежать весь день — бесспорное безумство,

Но это лучше, чем коварство, смерть, обман

И маленький кусочек любви.

Здравствуй закат.

Какой ты будешь ночь?

Что принесёшь?

Какой сюрприз преподнесёшь ты нам сегодня?

Семь огромных лун висят над нашим домом,

А мы сидим на его крыше, уставившись на космос.

Луны как семь звеньев одной большой цепочки,

Обвивающих всю землю и задающих нам вопрос:

«Где были вы, когда нас было не семь, а сто пять?

Через три дня еще одна из нас взорвётся опять.

Скоро нас не будет, мы навсегда погибнем,

А если мы умрём, то тогда умрёт и солнце.

Что же вы сидите психи, что вам с крыши видно?

Ведь вместе с нами умрёт

безумство, коварство

И маленький кусочек любви».

Наши тела сплелись в одно безумное «Я»,

Наши глаза, безумно крикнув, умчались туда,

Где всё умирает под лучами солнца

И возрождается, когда его скрывают тучи.

Если тебе нравится детей терзать и мучить,

Тебе понравится тогда лежать на дне колодца.

Холод и зной, заброшен город, остались лишь мы,

Даже дома уходят в поисках еды и воды.

Скоро нас не будет, мы навсегда погибнем.

Мертвы все звёзды, неба нет, не светит больше Солнце.

Пожелай же мне удачи, поцелуй на Прощанье, я отправляюсь искать безумство,

Коварство и маленький кусочек любви…

Hallo dageraad.

Welke dag zal je zijn?

Wat ga je meenemen?

Welke verrassing geef jij ons vandaag?

Een klein stukje ijszon

Boven ons neemt het vredig zijn ruimte in.

We liggen in het gras bij de bodemloze put en kijken naar je groeiende schoonheid.

Elke nacht.

Er zal een verlangen in ons zijn om te zijn,

Verlangen naar elkaar, genieten en liefhebben.

We liggen in bed, hoe fijn is dit gevoel,

Als je niet wilt opstaan ​​en je wilt aankleden,

Ontbijten.

De hele dag zo liggen is onmiskenbaar krankzinnig

Maar dit is beter dan bedrog, dood, bedrog

En een klein beetje liefde.

Hallo zonsondergang.

Wat zal je 's nachts zijn?

Wat ga je meenemen?

Welke verrassing geef jij ons vandaag?

Zeven enorme manen hangen boven ons huis,

En we zitten op het dak, starend naar de ruimte.

De manen zijn als zeven schakels van één grote ketting,

De hele aarde omwikkelen en ons de vraag stellen:

'Waar was je toen we niet met zeven waren, maar met honderdvijf?

Over drie dagen zal er weer een van ons ontploffen.

Binnenkort zullen we weg zijn, we zullen voor altijd vergaan,

En als wij sterven, zal de zon ook sterven.

Waarom zitten jullie psychos, wat zie je vanaf het dak?

Hij zal tenslotte met ons sterven

dwaasheid, bedrog

En een klein beetje liefde."

Onze lichamen zijn verweven in één gekke "ik",

Onze ogen, waanzinnig schreeuwend, renden daarheen,

Waar alles sterft onder de stralen van de zon

En het wordt herboren wanneer de wolken het verbergen.

Als je het leuk vindt om kinderen te kwellen en te kwellen,

Dan lig je graag op de bodem van de put.

Koud en hitte, de stad is verlaten, alleen wij blijven,

Zelfs huizen vertrekken op zoek naar voedsel en water.

Binnenkort zullen we weg zijn, we zullen voor altijd vergaan.

Alle sterren zijn dood, er is geen hemel, de zon schijnt niet meer.

Wens me geluk, kus me vaarwel, ik ga op zoek naar waanzin

Sluwheid en een beetje liefde...