Sturz des Ikarus - Nachtblut

Einst der Handwerker Deadalus

Und sein Sohn Namens Ikarus

Waren auf einer Insel gefangen

Viel zu lange schon

Nach ihrer Freiheit bangen

Da machte ihnen die Sonne

Ein Angebot

Ich verschone euch

Vor dem sicheren Tod

Macht mir ein Geschenk

Und verbrennet dieses Lamm

Danach werde ich sehen

Was ich für euch tun kann

Sie folgten ihren Worten

Warteten die ganze Nacht

So tat sich die Sonne auf

Und hielt was sie versprach

Sie schenkte ihnen Wachs

Und dazu ein Federkleid

So waren sie beide

Für die Flucht bereit

So schuf er Flügel

Für sich und seinen Sohn

Hoch will er fliegen

Die Freiheit ist der Lohn

Ikarus

Alles ist so wie es sein muss

Deadalus küsste seinen Sohn

Und wünschte ihm Glück

«Hoffentlich kommst du mein Sohn

Wohl auf wieder zurück»

Und so Ikarus im Wind

Über den Wolken fliegt er geschwind

In seinen Augen Hoffnung

Auf dem Rücken seine Flügel

Fliegt er Richtung Freiheit

Hügel um Hügel

Doch merkt jener viel zu spät

Was dort oben vor ihm steht

So verlachte ihn die Sonne

Mit ihrer heissen Macht

Hintergeht ihn

In erbarmungsloser Niedertracht

In seiner letzten Stunde

Hatte er schliesslich erkannt

Das seine beiden Flügel

Sind vollständig verbrannt

Letztendlich endet er

Vor des Vaters Augen

Wie konnte er nur

Dem Sonnenlicht vertrauen

Ikarus

Alles ist so wie es muss

Eens de vakman Deadalus

En zijn zoon genaamd Icarus

Waren gevangen op een eiland

Al veel te lang

Angst voor hun vrijheid

Toen maakte de zon ze

Een aanbod

ik spaar je

voor een zekere dood

doe me een cadeau

En verbrand dit lam

Daarna zal ik zien

Wat kan ik voor je doen

Ze volgden haar woorden

De hele nacht gewacht

Dus de zon ging open

En hield wat ze beloofde

Ze gaf ze wax

En een veren jurk

Zo waren ze allebei

Klaar om te ontsnappen

Dus hij schiep vleugels

Voor zichzelf en zijn zoon

Hij wil hoog vliegen

Vrijheid is de beloning

Icarus

Alles is zoals het moet zijn

Deadalus kuste zijn zoon

En wenste hem succes

«Ik hoop dat je komt mijn zoon

Tot ziens»

En dus Icarus in de wind

Boven de wolken vliegt hij snel

In zijn ogen hoop

Zijn vleugels op zijn rug

Vliegt hij naar de vrijheid?

heuvel na heuvel

Maar hij realiseert zich veel te laat

Wat is daar voor hem?

Dus de zon lachte hem uit

Met hun hete kracht

verraad hem

In genadeloze laagheid

In zijn laatste uur

Hij herkende het eindelijk

Dat zijn twee vleugels

zijn volledig verbrand

Uiteindelijk eindigt het

Voor de ogen van de vader

Hoe kon hij

Vertrouw op het zonlicht

Icarus

Alles is zoals het moet zijn