Mein Antlitz aschfahl vor Gram - Nachtblut

Die Tage wirken blass und leer

Nach meiner Seele mich verzehr

Der Morgen trägt ein schwarzes Kleid

Einzig bleibt die Einsamkeit

Am ganzen Leib zieh’n sich entlang

Narben, die nur ich seh’n kann

Nachts albträum ich Angst und Wahn

Mein Antlitz, aschfahl vor Gram

Blattwerk scheint mir schwarz und grau

Der Vögel Stimmen traurig rau

In stiller Stunde kommen sie wieder

Des Leids entfachte Klagelieder

Innerlich es stürmt und schneit

Ob dies wohl so für immer bleibt?

Mein Herzblut, mehr kalt als warm

De dagen lijken bleek en leeg

Consumeer mij naar mijn ziel

De ochtend draagt ​​een zwarte jurk

Het enige dat overblijft is eenzaamheid

Het hele lichaam rekt mee

Littekens die alleen ik kan zien

'S Nachts heb ik nachtmerries van angst en waanvoorstellingen

Mijn gezicht, asgrauw van verdriet

Gebladerte lijkt me zwart en grijs

De stemmen van de vogels helaas ruw

In een rustig uur komen ze terug

Klaagliederen ontstoken door lijden

Binnen stormt en sneeuwt het

Blijft dit voor altijd zo?

Het bloed van mijn hart, meer koud dan warm