Эвкалиптова ветвь - mzlff

По мотивам из книги

Отрочества сладкого повесть

Как исповедь, пока не кончился миг

Звукозаписи будка с бамбуковых порослей

И я с возрастом понял, что остров

Не место изгнания, бегство осознанно

Здесь я опомнюсь и в трезвой бессоннице

Место освою, как цель одиночества

С веточкой эвкалипта

Соседи, и как не коли

Больше не с кем мне кров поделить

Этот остров из скал не искал, но Бог истошно велит, что

Мой дом не где город поселки, ведь

Мой дом нигде, на мира карте крест стерт, и

Мой остров встретил объятьями распростертыми

Веточкой эвкалипта и все, и зачем?

Не готовым искать для кретинов пристанище, где бы искра

Зажглась ярче, чем долька на небе, чем солнечный свет,

Но пока только тоска

В небесах, горит ярко светило

Мне же явно намек, куда надо идти, но

Клочок той земли, куда шар приземлило

К мотиву коллеги весьма неучтив, вижу, как

Кокетливо гуляет песок по берегу

И так внятно дает мне понять, что бежать некуда, и так

Ведь сам хотел же, но притопал узнать свой внутренний мир,

Но как будто бы мы тут в заложниках с ним, с моим Миртовым

Эвкалиптова ветвь

Как последний оплот, мы изгнанники с острова вдали от нации

Мы в месте, где тысячи слов на свободе

Что некому даже навязывать

Где герой не питает мечты сотворить себе крест нарисованный

Канув под гнетом скалистого моря

Кто зрелый снаружи, внутри будет вечнозеленым

Эвкалиптова ветвь

Как последний оплот, мы изгнанники с острова вдали от нации

Мы в месте, где тысячи слов на свободе

Что некому даже навязывать

Где герой не питает мечты сотворить себе крест нарисованный

Канув под гнетом скалистого моря

Кто зрелый снаружи, внутри будет вечнозеленым

Я оставленный небом

Как аэростат, долететь бы

Под гнетом дождливого неба

Подальше от берега, где бы дом не был

Найти не проблема, без лести

Даже звезды кучкуются вместе,

Но здесь в этом бедстве мне стоит быть честным

Мне нужен не дом, а чтоб выбраться средство, я выберу

Искренность, честность

Я начал понимать, и почему такими не были мы

Мерзко, нечестно

Последнее, что слышал перед тем, как я исчез и думал

Точно не здесь, но

Среди этих людей я никогда не буду счастлив, а

Веточка треснет

И я останусь навсегда один вместе с моей печалью

Не готовым искать для кретинов пристанище, где бы искра

Зажглась ярче, чем долька на небе, чем солнечный свет,

Но пока только тоска

В небесах, горит ярко светило

Мне же явно намек, куда надо идти, но

Клочок той земли, куда шар приземлило

К мотиву коллеги весьма неучтив, вижу, как

Кокетливо гуляет песок по берегу

И так внятно дает мне понять, что бежать некуда, и так

Ведь сам хотел же, но притопал узнать свой внутренний мир,

Но как будто бы мы тут в заложниках с ним, с моим Миртовым

Эвкалиптова ветвь

Как последний оплот, мы изгнанники с острова вдали от нации

Мы в месте, где тысячи слов на свободе

Что некому даже навязывать

Где герой не питает мечты сотворить себе крест нарисованный

Канув под гнетом скалистого моря

Кто зрелый снаружи, внутри будет вечнозеленым

Эвкалиптова ветвь

Как последний оплот, мы изгнанники с острова вдали от нации

Мы в месте, где тысячи слов на свободе

Что некому даже навязывать

Где герой не питает мечты сотворить себе крест нарисованный

Канув под гнетом скалистого моря

Кто зрелый снаружи, внутри будет вечнозеленым

Gebaseerd op het boek

Zoet jongensverhaal

Als een bekentenis tot het moment voorbij is

Geluidsopnamecabine met bamboescheuten

En met de leeftijd besefte ik dat het eiland

Geen verbanningsoord, vlucht bewust

Hier zal ik tot bezinning komen in nuchtere slapeloosheid

Ik zal de plek beheersen als het doel van eenzaamheid

Met een takje eucalyptus

Buren, en hoe niet als

Ik heb niemand anders om mijn bloed mee te delen

Ik heb dit eiland van rotsen niet gezocht, maar God beveelt dat hartverscheurend

Mijn huis is niet waar de stad townships is, omdat

Mijn huis is nergens, op de wereldkaart is het kruis gewist, en

Mijn eiland werd met open armen ontvangen

Een takje eucalyptus en dat is het, en waarom?

Niet klaar om een ​​toevluchtsoord voor idioten te zoeken, waar dan ook een vonk

Helderder verlicht dan een snee in de lucht, dan zonlicht,

Maar tot nu toe alleen maar verlangen

In de lucht brandt het felle licht

Ik heb duidelijk een hint waar ik heen moet, maar

Een stuk land waar de bal landde

Naar het motief van een collega is erg onbeleefd, ik zie hoe

Zand loopt koket langs de kust

En zo begrijp ik duidelijk dat ik nergens heen kan rennen, en zo

Hij wilde tenslotte zelf, maar stampte om zijn innerlijke wereld te leren kennen,

Maar alsof we hier gegijzeld zijn met hem, met mijn Mirtov

eucalyptustak

Als laatste bolwerk zijn we ballingen van een eiland ver van de natie

We bevinden ons op een plek waar duizenden woorden vrij zijn

Dat er niemand is om zelfs maar op te leggen

Waar de held er niet van droomt om voor zichzelf een geschilderd kruis te maken

Zinken onder het juk van de rotsachtige zee

Wie aan de buitenkant volwassen is, zal van binnen groenblijvend zijn

eucalyptustak

Als laatste bolwerk zijn we ballingen van een eiland ver van de natie

We bevinden ons op een plek waar duizenden woorden vrij zijn

Dat er niemand is om zelfs maar op te leggen

Waar de held er niet van droomt om voor zichzelf een geschilderd kruis te maken

Zinken onder het juk van de rotsachtige zee

Wie aan de buitenkant volwassen is, zal van binnen groenblijvend zijn

Ik word achtergelaten door de lucht

Als een ballon, zou vliegen

Onder de regenachtige lucht

Weg van de kust, waar het huis ook staat

Vinden is geen probleem, zonder vleierij

Zelfs de sterren clusteren samen

Maar hier in deze ramp moet ik eerlijk zijn

Ik heb geen huis nodig, maar om eruit te komen, zal ik een middel kiezen

Oprechtheid, eerlijkheid

Ik begon te begrijpen waarom we niet zo waren

Vies, oneerlijk

Het laatste wat ik hoorde voordat ik verdween en dacht

Zeker niet hier, maar

Onder deze mensen zal ik nooit gelukkig zijn, maar

Het takje zal barsten

En ik zal voor altijd alleen blijven met mijn verdriet

Niet klaar om een ​​toevluchtsoord voor idioten te zoeken, waar dan ook een vonk

Helderder verlicht dan een snee in de lucht, dan zonlicht,

Maar tot nu toe alleen maar verlangen

In de lucht brandt het felle licht

Ik heb duidelijk een hint waar ik heen moet, maar

Een stuk land waar de bal landde

Naar het motief van een collega is erg onbeleefd, ik zie hoe

Zand loopt koket langs de kust

En zo begrijp ik duidelijk dat ik nergens heen kan rennen, en zo

Hij wilde tenslotte zelf, maar stampte om zijn innerlijke wereld te leren kennen,

Maar alsof we hier gegijzeld zijn met hem, met mijn Mirtov

eucalyptustak

Als laatste bolwerk zijn we ballingen van een eiland ver van de natie

We bevinden ons op een plek waar duizenden woorden vrij zijn

Dat er niemand is om zelfs maar op te leggen

Waar de held er niet van droomt om voor zichzelf een geschilderd kruis te maken

Zinken onder het juk van de rotsachtige zee

Wie aan de buitenkant volwassen is, zal van binnen groenblijvend zijn

eucalyptustak

Als laatste bolwerk zijn we ballingen van een eiland ver van de natie

We bevinden ons op een plek waar duizenden woorden vrij zijn

Dat er niemand is om zelfs maar op te leggen

Waar de held er niet van droomt om voor zichzelf een geschilderd kruis te maken

Zinken onder het juk van de rotsachtige zee

Wie aan de buitenkant volwassen is, zal van binnen groenblijvend zijn