Tor i Helheim - Myrkur

En stol højt monne stande alt under hvælvet sten

Den var af hovedpande og skøre dødningben

Der så man Hel at true, alt var hun hvid mod fod

Mod issen blå at skue af underløbet blod

Et dødningben det hvide vel bleget i måneskin

Hun straktes ud til kvide med et hævngærrigt sind

Det vare muldent lugte hun sprang det som en vånd

Som kongespir hun brugte det i sin grumme hånd

Det var så tyst derinde, en liglugt overalt

Der rørtes ingen vinde kun hule suk gengjaldt

Tre fakler blåligt lue ved hver en dødning stod

Man idel rædsel skue med intet spor af blod

Der så man Tor at smile, han vendte sig omkring

Han monne hurtigt ile hen i de dødes ring

Han råbte højt derinde da disse strenge ord

Så gå det hver en kvinde som ej tør følge Tor

I usselige dåre som frygter sår og død

Nu Hel jer evigt såre med kval og bitter nød

I lod ej hjelmen hvælve om issen kækt i strid

I skabtes til at skælve så skælv til evig tid

Derpå den strenge kæmpe tren fast for Hela frem

Han måtte stemmen dæmpe i hendes mørke hjem

Han sagde gustne kvinde retfærdigt straffer du

Dog står jeg ej herinde i en frivillig hu

Til Udgårds drot at drage dertil stod fast mit sind

Der kunne han så mage at her jeg vandret ind

Thi sig mig hvis du mægter hvad vej jeg vandre må

For til de stærke slægter i Jotunheim at gå

Der skreg til Mjølners svinger Hel med sin stemme styg

Det klang som sværdet klinger udi en panserryg

Forlad min sort bue gå frem snart est du der

Det blænder mig at skue din sundheds rosenskjær

Der vinkte brat behænde gud Tor med dristigt blik

Sig Loke bort mon vende da Hel forbi han gik

Fast han sit øje lukkede så tungt var ham den gang

Hun så på ham og sukkede i hendes spir det klang

Een stoel hoog monne staat helemaal onder de gewelfde steen

Het was van voorhoofd en gekke schedels

Daar zag men Hel dreigen, al was ze wit tegen voet

Tegen het ijsblauw om te zien van onderstromend bloed

Een dode poot de witte put gebleekt in het maanlicht

Ze was uitgestrekt om te trillen met een wraakzuchtige geest

Het was een modderige geur, ze liet het lopen als een water

Als koninklijke torenspits gebruikte ze het in haar wrede hand

Het was daar zo stil, overal een lijkgeur

Geen wind werd aangeraakt, alleen holle zuchten beantwoordden

Drie fakkels blauwachtige hoed bij elk een dode stond

Man idel horror spektakel zonder spoor van bloed

Daar zag men Tor glimlachen, hij draaide zich om

Hij haastte zich snel in de ring van de doden

Hij schreeuwde daarbinnen luid toen die harde woorden

Dan gaat het elke vrouw die Tor . niet durft te volgen

In ellendige dwazen die wonden en dood vrezen

Genees nu je voor altijd gewond door angst en bittere nood

Je hebt de helm niet dapper over het ijs laten springen in conflict

Je bent gemaakt om voor altijd te beven als een aardbeving

Dan de strikte gigantische trein gerepareerd voor Hela vooruit

Hij moest haar stem dempen in haar donkere huis

Hij zei gustne vrouw straf je gewoon

Ik sta hier echter niet vrijwillig in

Om Udgård's drot te gaan daar stond mijn geest vast

Daar kon hij zo toveren dat ik hier binnenkwam

Want vertel me, als je kunt, welk pad ik moet bewandelen?

Om naar de sterke families van Jotunheim te gaan

Er klonk een schreeuw op Mjølners swingende Hel met zijn lelijke stem

Het klonk alsof het zwaard rinkelde in een harnas terug

Laat mijn zwarte boog snel voortgaan, daar ben je

Het verblindt me om de rozen van je gezondheid te aanschouwen

Daar zwaaide de behendige god Thor abrupt met een gedurfde blik

Zeg tegen Loki dat hij zich moet afwenden wanneer Hel hem passeerde

Hoewel hij zijn oog zo zwaar sloot, was hij toen

Ze keek naar hem en zuchtte in haar torenspits dat geluid