Ramund - Myrkur

Ramund var sig en bedre mand

Om han havde bedre klæder

Dronningen gav hannem klæder på stand

Af blårgarn, bast og læder

Sådant vil jeg ikke ha', sagde Ramund

Sådant står mig ikke bra', sagde Ramund den unge

Ramund gik sig ved salten søstrand

Der så han syv jætter stande

Tager jeg Ramund på min mindste hånd

Og kaster ham langt fra lande

Det gør ikke ene du, sagde Ramund

Komme må I alle syv, sagde Ramund den unge

Ramund tog til sit dyre sværd

Det han kaldte Dymlingen røde

Hug han de jætter syv med én færd

At blodet randt dennem tildøde

Der ligger alle syv, sagde Ramund

Alt står jeg her endnu, sagde Ramund den unge

Ramund tog til sin store kniv

Den han kaldte Dymlingen dyre

Skilte han kejseren ved hans liv

At hovedet fløj femten mile

Jeg mente, den ej bed, sagde Ramund

Dog rinder blodet ned, sagde Ramund den unge

Ramund was een betere man

Of hij betere kleren had?

De koningin gaf hem kleren om op te staan

Van blauw garen, bast en leer

Dat wil ik niet', zei Ramund

Dat is niet goed voor mij', zei Ramund de jonge man

Ramund liep langs de oever van het zoutmeer

Daar zag hij zeven gigantische stands

Ik neem Ramund op mijn kleinste hand

En gooit hem ver van land

Jij alleen niet, zei Ramund

Jullie moeten alle zeven komen, zei Ramund de jonge man

Ramund greep naar zijn dure zwaard

Wat hij Dymlingen rood noemde

Hij hakt de reuzen zeven in één keer in stukken

Dat het bloed zo dood liep

Het zijn er alle zeven, zei Ramund:

Ik sta hier nog steeds, zei Ramund de jonge man

Ramund pakte zijn grote mes

Die hij Dymlingen duur noemde

Hij scheidde van de keizer door zijn leven

Dat hoofd vloog vijftien mijl

Ik dacht dat het niet bad, zei Ramund

Maar het bloed stroomt naar beneden, zei Ramund de jonge man