Trois petits points... - MyPollux

Et a qui dois-je en vouloir?

Et a quoi dois-je m’en prendre?

Qui a pris la moiti de mon histoire?

Et ma peur, a qui vais-je la tendre?

De l’autre cote de ce miroir

Je vois des visages se dfendre

Comme l’image d’un morceau de hasard

Qui m’a semble un moment tout suspendre

Un regard et des mains sans cesse en mouvement

Et le nombre de marionnettes que l’on a du

Que reste-t-il de ce manteau trop grand

A part sauf quelques atomes crochus?

Tu manques deja, il n’y a rien a en dire

Les choses sont deja assez mortes comme a

Me taire, un ou deux soupirs, mais juste me taire

Quand la lumiere se fait framboise

Et que les minutes changent de direction

J’apercois toutes nos ombres chinoises

Immuables meme avec les saisons

Tu manques deja, il n’y a rien a en dire

Les choses sont deja assez mortes comme a

Me taire, un ou deux soupirs, mais juste me taire

Tout ce que j’en tremble

C’est ce quoi je ressemble

C’est mieux que du vide crire

Un ou deux soupirs

En wie geef ik de schuld?

En wat doe ik?

Wie nam de helft van mijn verhaal?

En mijn angst, tot wie zal ik die uitbreiden?

Aan de andere kant van deze spiegel

Ik zie gezichten terugvechten

Like de foto van een stukje kans

Wat me voor een moment leek om alles op te schorten

Een constant bewegende blik en handen

En het aantal poppen dat we hebben

Wat is er nog over van die oversized jas

Afgezien van een paar verslaafde atomen?

Ik mis je nu al, er is niets te zeggen

De dingen zijn al dood genoeg zoals het is

Hou je mond, een of twee zuchten, maar hou je mond

Wanneer het licht framboos wordt

En de minuten veranderen van richting

Ik zie al onze Chinese schaduwen

Onveranderlijk, zelfs met de seizoenen

Ik mis je nu al, er is niets te zeggen

De dingen zijn al dood genoeg zoals het is

Hou je mond, een of twee zuchten, maar hou je mond

Alles wat ik schud

Zo zie ik eruit

Het is beter dan leeg geschreeuw

Een zucht of twee