The Open Sea - Musée Mécanique

Passing on the water’s edge

And wrinkling some time

You set your mind on moving along.

Pacing forth with pant-less breath

In the shade of the shadow-less palms—

Gold pastures of dawn—

O, the open sea …

Though the tides are new and high

Your eyes are anchored still to some old ideas

And some effortless tricks

That comfort you and hold you

While the fleas and flies still bite

Like the salty air on steel

O, what do you still feel?

Passing from the water’s edge

And tending the lines

You set your mind on moving along.

For well beyond the breakers' crash

Harvests of the blue horizon’s loom

Will offer a new and open sea

That weaves the stars and deep—

Reasons for our faith—

As the currents state and set to reveal

O, what you do still feel!

They’ll comfort you and carry you

Where the aging canvas fills

And the salty air you’ll feel…

De waterkant passeren

En wat kreuken

U zet uw zinnen erop om verder te gaan.

Voorwaarts ijsberen met een broekloze adem

In de schaduw van de schaduwloze handpalmen -

Gouden weiden van de dageraad—

O, de open zee...

Hoewel de getijden nieuw en hoog zijn

Je ogen zijn nog steeds verankerd in een aantal oude ideeën

En een paar moeiteloze trucs

Die je troosten en vasthouden

Terwijl de vlooien en vliegen nog steeds bijten

Zoals de zilte lucht op staal

O, wat voel je nog steeds?

Passeren vanaf de waterkant

En de lijnen verzorgen

U zet uw zinnen erop om verder te gaan.

Voor ver na de crash van de brekers

Oogsten van het weefgetouw van de blauwe horizon

Zal een nieuwe en open zee bieden

Dat weeft de sterren en diep-

Redenen voor ons geloof—

Zoals de huidige staat en ingesteld om te onthullen

O, wat voel je nog steeds!

Ze zullen je troosten en dragen

Waar het verouderende canvas zich vult

En de zilte lucht die je voelt...