Wordsworth - Murubutu, Caparezza

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto la chiami, quanto e quanto dichiari

Da-dall'alto dell’astro resti un piatto fra spazi astrali

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari mai

Che per quanto decanti, quanto e quanto ti incanti

Da-dall'alto dell’astro l’uomo è un pazzo fra due giganti

Una notte d’estate, nel silenzio della quiete angusta

Note addestrate a tacere nel momento giusto

A nord delle strade, dove il cielo dona un senso a tutto

Noto le statue che ora immergono il crepuscolo

Lama di luce a preludio, l’aria che fugge ogni dubbio

Muta al cospetto del tutto, letto del blu, plenilunio

Luna architetto del buio, tetto del cielo, Vitruvio

Luna che inchioda le nubi e ingoia il blu scuro di luglio

Wordsworth

Guarda il lume che splende fra i picchi

No words worth

Il barlume che rende più piccoli

Non scordò

Quella luce tra gli spazi zitti

Che già Foscolo

Colse con gli Illuministi

E lei è la regina più antica, guida dentro il firmamento

Per sentirla vicina, occorre averne un poco dentro

Eretto al chiaro di luna, sotto un vento che la tinge a spicchi

Un mare di bruma, come dentro il dipinto di Friedrich

Lancia uno sguardo poi l’addio al suo mito

Fu un oblio fallito, rito unito all’io finito

Per rapire e calare nel mare come un dio fenicio

Per bagnarsi le piaghe di sale come un dio ferito

Wo, wo

È l’uomo visto dalla luna

Sei solo un piccolo corpo sul suolo, microbo ignoto e remoto

Per quanto tu ascenda i suoi picchi, scendi all’eclissi

Qua resti a vita svilito nell’infinito di Schelling e Fichte

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto la chiami, quanto e quanto dichiari

Da-dall'alto dell’astro resti un piatto fra spazi astrali

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto decanti, quanto e quanto ti incanti

Da-dall'alto dell’astro l’uomo è un pazzo fra due giganti

Sembri quasi, l’occhio di Dio dietro al banco di nubi

Segui i passi, che per l’oblio stanno urlando i dirupi

Tu, luna che guidavi i morti dal palmo di Anubi

Metti anche i pavidi a testa in su come un branco di lupi (auu)

Sei la madre di tutti questi infanti

Brillante perché rifletti mai perché t’infiammi

Non fai differenza tra i tuoi protetti, infatti

Con il tuo lume orienti i poeti e i briganti

Shhh, zittisci il mondo selvaggio

Non sono colto né saggio

Ma stanotte ho colto il messaggio

Da lassù il mio film è piuttosto cortometraggio

So che tu non distingui, il mio corpo è tronco del faggio

Ubriaco di te come Pierrot, lacrime livide di rimmel

Come un verro più mi ergo più la tua iride m’irride

Vago, carnefice tra insetti e bestie fameliche

Ti do la caccia, che vuoi che faccia?

T’ho sempre in testa, Artemide

Prendo posto, in sella ad un Ippogrifo

Verso il cosmo, il mio senno è lì sopito

Dentro il bosco, vago come intimorito

Bramando il tuo consenso come in un antico rito

Il tuo profilo chiaro ricamo a filo di lago

Ogni conflitto umano un fiato sul filo di grano

Ti maledico e t’amo, lunatico Enrico VIII

Poi ti catturo come Chopin, con le mie dita un piano

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto la chiami, quanto e quanto dichiari

Da-dall'alto dell’astro resti un piatto fra spazi astrali

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto decanti, quanto e quanto ti incanti

Da-dall'alto dell’astro l’uomo è un pazzo fra due giganti

Ehi, ehi, e il suo sguardo è magia

Ehi, ehi, è calmo, è piatto, è follia

Ovunque vai, vai, tu uomo bye bye

Ti guarderai, sarai in sua balia

Ehi, ehi, e il suo sguardo è magia

Ehi, ehi, è calmo, è piatto, è follia

Ovunque vai, vai, tu uomo bye bye

Ti guarderai, sarai in sua balia

Man gezien vanaf de maan, maan

Wordsworth, Wo-

Ziel tussen immense zeeën

Hoe je het noemt, hoeveel en hoeveel je declareert

Van bovenaf blijft de ster een plaat tussen astrale ruimten

Wordsworth, Wordsworth

Man gezien vanaf de maan, maan

Wordsworth, Wo-

Ziel tussen zeeën nooit

Dat hoeveel je ook prijst, hoeveel en hoeveel je jezelf betovert

Van-vanaf de top van de ster, de mens is een gek tussen twee reuzen

Een zomernacht, in de stilte van de nauwe stilte

Notities getraind om op het juiste moment te zwijgen

Ten noorden van de straten, waar de lucht aan alles betekenis geeft

Ik zie de beelden die nu de schemering onderdompelen

Een prelude blad van licht, de lucht die aan alle twijfel ontsnapt

Het verandert in de aanwezigheid van alles, bed van de blauwe, volle maan

Maanarchitect van het donker, dak van de hemel, Vitruvius

Maan die de wolken nagelt en het donkerblauw van juli opslokt

Wordsworth

Kijk naar het licht dat tussen de toppen schijnt

Geen woorden waard

De glans die je kleiner maakt

Hij is het niet vergeten

Dat licht tussen de stille ruimtes

Dat al Foscolo

Hij haalde de Illuministen in

En zij is de oudste koningin, leidend binnen het firmament

Om het dichtbij te voelen, moet je er een klein beetje van binnen hebben

Opgericht in het maanlicht, onder een wind die het in partjes verft

Een zee van mist, zoals op het schilderij van Friedrich

Kijk dan eens en neem afscheid van zijn mythe

Het was een mislukte vergetelheid, een ritueel verenigd met het voltooide zelf

Om te ontvoeren en in zee af te dalen als een Fenicische god

Om de wonden van zout te baden als een gewonde god

wo, wo

Het is de man gezien vanaf de maan

Je bent slechts een klein lichaam op de grond, een onbekende en afgelegen microbe

Zo veel als je de toppen beklimt, daal je af naar de eclips

Hier blijf je voor het leven vernederd in het oneindige door Schelling en Fichte

Wordsworth, Wordsworth

Man gezien vanaf de maan, maan

Wordsworth, Wo-

Ziel tussen immense zeeën

Hoe je het noemt, hoeveel en hoeveel je declareert

Van bovenaf blijft de ster een plaat tussen astrale ruimten

Wordsworth, Wordsworth

Man gezien vanaf de maan, maan

Wordsworth, Wo-

Ziel tussen immense zeeën

Dat hoeveel je ook prijst, hoeveel en hoeveel je jezelf betovert

Van-vanaf de top van de ster, de mens is een gek tussen twee reuzen

Je ziet er bijna uit als Gods oog achter de wolkenbank

Volg de trappen, die de kliffen schreeuwen uit de vergetelheid

Jij, maan die de doden leidde vanuit de palm van Anubis

Zet ook de timide ondersteboven als een roedel wolven (auu)

Jij bent de moeder van al deze baby's

Briljant omdat je nooit reflecteert omdat je ontstoken raakt

Je maakt eigenlijk geen verschil tussen je protégés

Met jouw licht begeleid jij de dichters en bandieten

Shhh, zwijg de wilde wereld

Ik ben niet opgeleid of wijs

Maar ik kreeg het bericht vanavond

Vanaf daar is mijn film nogal kort

Ik weet dat je geen onderscheid maakt, mijn lichaam is een beukenstam

Dronken met jou als Pierrot, rimmel's razende tranen

Als een zwijn, hoe meer ik sta, hoe meer je iris naar me lacht

Vaag, beul tussen insecten en hongerige beesten

Ik zit achter je aan, wat wil je dat ik doe?

Ik heb altijd aan je gedacht, Artemis

Ik neem plaats, rijdend op een Hippogrief

Op weg naar de kosmos, mijn gevoel is daar sluimerend

In het bos, vaag als bang

Verlangen naar uw toestemming als in een oude ritus

Je duidelijke omtrekborduurwerk in meerdraad

Elk menselijk conflict een ademtocht op de draad van tarwe

Ik vervloek je en hou van je, humeurige Henry VIII

Dan leg ik je vast als Chopin, met mijn vingers een plan

Wordsworth, Wordsworth

Man gezien vanaf de maan, maan

Wordsworth, Wo-

Ziel tussen immense zeeën

Hoe je het noemt, hoeveel en hoeveel je declareert

Van bovenaf blijft de ster een plaat tussen astrale ruimten

Wordsworth, Wordsworth

Man gezien vanaf de maan, maan

Wordsworth, Wo-

Ziel tussen immense zeeën

Dat hoeveel je ook prijst, hoeveel en hoeveel je jezelf betovert

Van-vanaf de top van de ster, de mens is een gek tussen twee reuzen

Hé, hé, en zijn blik is magisch

Hé, hé, het is kalm, het is plat, het is waanzin

Waar je ook gaat, ga, man doei doei

Je zult naar jezelf kijken, je zult overgeleverd zijn aan zijn genade

Hé, hé, en zijn blik is magisch

Hé, hé, het is kalm, het is plat, het is waanzin

Waar je ook gaat, ga, man doei doei

Je zult naar jezelf kijken, je zult overgeleverd zijn aan zijn genade