Banks of the Nile - Muireann Nic Amhlaoibh

Oh hark, the drums do beat, my love, no longer can we stay

The bugle horns are sounding clear, and we must march away

We’re ordered down to Portsmouth, and it’s many’s the weary mile

To join the British Army on the banks of the Nile

Oh Johnny, dearest Johnny, don’t leave me here to mourn

Don’t make me curse and rue the day that ever I was born

For the parting of our love would be like parting with my life

I’ll go with you, dear Johnny, and I will be your wife

Oh my Nancy, dearest Nancy, that’s a thing that can’t be so

The colonel, he has ordered no woman there should go

We must forsake our own sweethearts, likewise our native soil

To fight the German soldiers on the banks of the Nile

But I’ll cut off my yellow hair and go along with you

I’ll dress myself in uniform and I’ll see Egypt, too

I’ll march beneath your banner while fortune, it do smile

And we’ll comfort one another on the banks of the Nile

But your waist, it is too slender, love, your fingers, they

are too small

And the sultry suns of Egypt your rosy cheeks would spoil

Where the cannons, they do rattle, and the bullets, they do fly

And the silver trumpets sound so loud to hide the dismal cries

Oh cursed be those cruel wars that ever they began

For they have robbed old Ireland of many’s the gallant man

They took from us our own sweethearts while their bodies,

they feed the lions

On the dry and sandy deserts which are the banks of the Nile

Oh hoor, de drums kloppen, mijn lief, we kunnen niet langer blijven

De hoorns van de hoorn klinken helder, en we moeten weg marcheren

We worden naar Portsmouth gestuurd, en het is de vermoeide mijl

Om lid te worden van het Britse leger aan de oevers van de Nijl

Oh Johnny, liefste Johnny, laat me hier niet achter om te rouwen

Laat me niet vloeken en rouwen over de dag dat ik ooit geboren ben

Want het afscheid van onze liefde zou zijn als afscheid nemen van mijn leven

Ik ga met je mee, beste Johnny, en ik zal je vrouw zijn

Oh mijn Nancy, liefste Nancy, dat kan niet zo zijn

De kolonel, hij heeft bevolen dat geen enkele vrouw daarheen mag gaan

We moeten onze eigen geliefden verlaten, net als onze geboortegrond

Om de Duitse soldaten aan de oevers van de Nijl te bestrijden

Maar ik knip mijn gele haar af en ga met je mee

Ik kleed mezelf in uniform en ik zal ook Egypte zien

Ik marcheer onder je banier terwijl het geluk lacht

En we zullen elkaar troosten aan de oevers van de Nijl

Maar je taille, het is te slank, liefde, je vingers, ze

zijn te klein

En de zwoele zonnen van Egypte zouden je roze wangen bederven

Waar de kanonnen rammelen en de kogels vliegen ze

En de zilveren trompetten klinken zo luid om de sombere kreten te verbergen

Oh vervloekt zijn die wrede oorlogen die ze ooit begonnen

Want ze hebben het oude Ierland van velen beroofd van de dappere man

Ze namen onze eigen geliefden van ons af terwijl hun lichamen,

ze voeren de leeuwen

Op de droge en zanderige woestijnen aan de oevers van de Nijl