Hourglass - Motionless In White

I’ve watched the whole world drowning in chemicals

Dissociative, but it takes it’s toll

Can I surpass time, or would I start to rust?

Depreciating, collecting dust

And I fear myself as I fall away

In a cold deluded sense of fate

When the nightmares come, and the doubt sets in

Will the fever break, or will I burn from within?

It’s too late to feel, I’ve lost my breath

With the hands of time around my neck

Am I more than the pen that wrote the past?

Or am I just the sand enslaved by the hourglass?

Will I live again or will I fade to black?

Dehumanizing, when the heart attacks

Will I expire before my dreams unfold?

But if the futures so bright, the path should glow

As the walls melt

And the light fades

I’m letting quicksand take me

If you look beyond the blindfold

You’ll find the hole in my soul

One fear, one mind, no hope, no time

If you look beyond the blindfold

You’ll find the hole in my soul

I’m on the edge of my seat

Holding out for a sign

Trying to rewrite the storyline

It’s too late to feel I’ve lost my breath

With the hands of time around my neck

Am I more than the pen that wrote the past?

Or am I just the sand encased in the hourglass?

Fear is not my fate

Ik heb de hele wereld zien verdrinken in chemicaliën

Dissociatief, maar het eist zijn tol

Kan ik de tijd overtreffen of zou ik gaan roesten?

Afschrijven, stof verzamelen

En ik vrees mezelf terwijl ik wegval

In een koud misleid gevoel van het lot

Wanneer de nachtmerries komen, en de twijfel toeslaat

Zal de koorts breken of zal ik van binnenuit branden?

Het is te laat om te voelen, ik ben de adem kwijt

Met de handen van de tijd om mijn nek

Ben ik meer dan de pen die het verleden schreef?

Of ben ik gewoon het zand dat tot slaaf is gemaakt door de zandloper?

Zal ik weer leven of zal ik vervagen tot zwart?

Ontmenselijkend, wanneer het hart aanvalt

Verval ik voordat mijn dromen zich ontvouwen?

Maar als de toekomst zo rooskleurig is, zou het pad moeten gloeien

Terwijl de muren smelten

En het licht vervaagt

Ik laat drijfzand me meenemen

Als je verder kijkt dan de blinddoek

Je zult het gat in mijn ziel vinden

Eén angst, één geest, geen hoop, geen tijd

Als je verder kijkt dan de blinddoek

Je zult het gat in mijn ziel vinden

Ik zit op het puntje van mijn stoel

Wachten op een teken

Proberen de verhaallijn te herschrijven

Het is te laat om te voelen dat ik mijn adem kwijt ben

Met de handen van de tijd om mijn nek

Ben ik meer dan de pen die het verleden schreef?

Of ben ik gewoon het zand ingesloten in de zandloper?

Angst is niet mijn lot