Defining Me - Motherfolk

On the precipice of nothing new

Fell into question all I held as truth

It seems there’s holes in all my fairy tales

Despite my passion to preach them well

A yell hushed after many long worn years

Not a failure to launch, but to persevere

Being one so close to write upon my arm

A testament I’ve since torn apart

All these rings around my wrists

How they scream who I am in this

I’m not sanctified and I’m not free

There’s no love that’s come to rescue me

Bend my heart and even break my knees

But it’s these chains that are defining me

Sin is all I’ve been able to wield

It’s been my sword and even been my shield

And death O' death is my only home

A grave so familiar I could call it my own

'Cause a loving grace could only go so far

As to show my wounds and reveal my scars

A medicine I’ve taken to get well

But the aftertaste is that of my own hell

I’m not sanctified and I’m not free

There’s no love that’s come to rescue me

Bend my heart and even break my knees

But it’s these chains that are defining me

I met Jesus, yeah he came to me

And he said «Son, do you want to believe?»

I cried «Oh help me from the grave I’m in,

And teach me life and who I really am.»

I’m not sanctified and I’m not free

There’s no love that’s come to rescue me

Bend my heart and even break my knees

But it’s these chains that are defining me

Op de afgrond van niets nieuws

Ik twijfelde aan alles wat ik voor waarheid hield

Het lijkt alsof er gaten in al mijn sprookjes zitten

Ondanks mijn passie om ze goed te prediken

Een schreeuw verstomd na vele, lang gedragen jaren

Geen falen om te lanceren, maar om door te zetten

Zo dichtbij zijn om op mijn arm te schrijven

Een testament dat ik sindsdien heb verscheurd

Al deze ringen om mijn polsen

Hoe ze schreeuwen wie ik hierin ben

Ik ben niet geheiligd en ik ben niet vrij

Er is geen liefde die me komt redden

Buig mijn hart en breek zelfs mijn knieën

Maar het zijn deze ketens die mij definiëren

Zonde is alles wat ik heb kunnen hanteren

Het is mijn zwaard en zelfs mijn schild geweest

En dood O' dood is mijn enige thuis

Een graf dat zo bekend is dat ik het het mijne zou kunnen noemen

Want een liefdevolle genade kan maar zo ver gaan

Om mijn wonden te laten zien en mijn littekens te onthullen

Een medicijn dat ik heb genomen om beter te worden

Maar de nasmaak is die van mijn eigen hel

Ik ben niet geheiligd en ik ben niet vrij

Er is geen liefde die me komt redden

Buig mijn hart en breek zelfs mijn knieën

Maar het zijn deze ketens die mij definiëren

Ik ontmoette Jezus, ja hij kwam naar mij toe

En hij zei: "Zoon, wil je geloven?"

Ik riep «Oh help me uit het graf waar ik in ben,

En leer mij het leven en wie ik werkelijk ben.»

Ik ben niet geheiligd en ik ben niet vrij

Er is geen liefde die me komt redden

Buig mijn hart en breek zelfs mijn knieën

Maar het zijn deze ketens die mij definiëren