Tired - Motherfolk

Here’s to all the people who have helped me through this year

I never could have thanked you all for that

You put up with my flaws and all my pessimistic thoughts

And this is my attempt to say thank you

I don’t think I’m quite as sad as I was before

I’ve only got myself to blame for that

I couldn’t see where I was or what I was working towards

But I’ve come to accept that side of life

I walked alone

For as far as I could let myself go

Now I fall dethroned

I crack a smile, but the joy is not my own

Here’s to all the people that I always just ignored

I’m sorry that I couldn’t say hello

Though you came in constant crowds, as I worried about myself

I couldn’t see that you were all alone

I think about Jesus and the things they say He did

I think I’d like to live some more like that

But I’m consumed with growing doubt, a need for hope, and getting out

My love could never go as deep as that

I walked alone

For as far as I could let myself go

Now I fall dethroned

I crack a smile, but the joy is not my own

I’m getting better slowly

But I am still losing my mind

And I can’t get rid of the old me

In spite of everything I’ve tired

But I never bothered you

I never asked for you

Here’s to everybody that is worried about me

I’m doing fine, as far as I can tell

I still want to die before I turn 25

But I guess we’ll have to see if time prevails

'Cause thirty years sounds bold

But God, it seems so old

I guess we’ll have to see where my road goes

Op alle mensen die me dit jaar hebben geholpen

Ik had jullie daar nooit allemaal voor kunnen bedanken

Je verdraagt ​​mijn gebreken en al mijn pessimistische gedachten

En dit is mijn poging om dank je wel te zeggen

Ik denk niet dat ik zo verdrietig ben als voorheen

Daar heb ik alleen mezelf de schuld van

Ik kon niet zien waar ik was of waar ik naartoe werkte

Maar ik ben die kant van het leven gaan accepteren

Ik liep alleen

Voor zover ik mezelf kon laten gaan

Nu val ik van de troon

Ik lach, maar de vreugde is niet van mezelf

Op alle mensen die ik altijd gewoon negeerde

Het spijt me dat ik geen hallo kon zeggen

Hoewel je constant in menigten kwam, omdat ik me zorgen maakte over mezelf

Ik kon niet zien dat je helemaal alleen was

Ik denk aan Jezus en de dingen die ze zeggen dat Hij deed

Ik denk dat ik graag wat meer zo zou willen leven

Maar ik word verteerd door groeiende twijfel, een behoefte aan hoop en eruit komen

Mijn liefde zou nooit zo diep kunnen gaan

Ik liep alleen

Voor zover ik mezelf kon laten gaan

Nu val ik van de troon

Ik lach, maar de vreugde is niet van mezelf

Ik word langzaam beter

Maar ik word nog steeds gek

En ik kan niet van de oude ik afkomen

Ondanks alles ben ik moe

Maar ik heb je nooit lastig gevallen

Ik heb nooit naar je gevraagd

Op iedereen die zich zorgen om mij maakt

Met mij gaat het goed, voor zover ik weet

Ik wil nog steeds doodgaan voordat ik 25 word

Maar ik denk dat we moeten zien of de tijd de overhand heeft

Want dertig jaar klinkt gewaagd

Maar God, het lijkt zo oud

Ik denk dat we moeten zien waar mijn weg naartoe gaat