In Torment - Mors Principium Est

Darkness has fallen, yet I see a tiny speck of light

From the start of time, till the end of time

For eons of nights

A voice is calling, from the deepest endless black of space

From a faceless God, till the end of time

Lays us to waste

Should I regret the things I’ve done?

Or turn my back on everyone?

Darkness is summoning within

But light will free me of this sin

Darkness has fallen, yet I see an ember from the sun

From the dawn of time, it has burned for us

But it’s time has come

A voice has spoken, yet I cannot turn my back and run

From the endless shame, I cannot escape

What I have done

Should I regret the men I’ve slain?

Or is this life a senseless game?

Darkness is summoning within

But light will free me of this sin

Cast them all into the ashes of the sun

And leave the gods to judge me

Never, shall I repent what I have done

For there is light within me

My torment lives on and on

And suffocates my soul

To this life that I was grown

I won’t grow old

My torment lives on and on

And suffocates my soul

To this life that I was grown

I won’t grow old

Should I regret the things I’ve done?

Or turn my back on everyone?

Darkness is summoning within

But light will free me of this sin

Cast them all into the ashes of the sun

And leave the gods to judge me

Never, shall I repent what I have done

For there is light within me

My torment lives on and on

And suffocates my soul

To this life that I was grown

I won’t grow old

My torment lives on and on

And suffocates my soul

To this life that I was grown

I won’t grow old

De duisternis is gevallen, maar ik zie een klein spikkeltje licht

Van het begin der tijden tot het einde der tijden

Eeuwenlang 

Een stem roept, vanuit het diepste eindeloze zwart van de ruimte

Van een gezichtsloze God, tot het einde der tijden

Brengt ons te verspillen

Moet ik spijt hebben van de dingen die ik heb gedaan?

Of iedereen de rug toekeren?

De duisternis roept binnen

Maar licht zal me van deze zonde verlossen

De duisternis is gevallen, maar ik zie een sintel van de zon

Vanaf het begin der tijden heeft het voor ons gebrand

Maar het is tijd

Een stem heeft gesproken, maar ik kan mijn rug niet toekeren en rennen

Van de eindeloze schaamte kan ik niet ontsnappen

Wat heb ik gedaan

Moet ik spijt hebben van de mannen die ik heb vermoord?

Of is dit leven een zinloos spel?

De duisternis roept binnen

Maar licht zal me van deze zonde verlossen

Werp ze allemaal in de as van de zon

En laat de goden over mij oordelen

Nooit, zal ik spijt hebben van wat ik heb gedaan?

Want er is licht in mij

Mijn kwelling leeft voort en voort

En verstikt mijn ziel

Naar dit leven waarin ik ben gegroeid

Ik zal niet oud worden

Mijn kwelling leeft voort en voort

En verstikt mijn ziel

Naar dit leven waarin ik ben gegroeid

Ik zal niet oud worden

Moet ik spijt hebben van de dingen die ik heb gedaan?

Of iedereen de rug toekeren?

De duisternis roept binnen

Maar licht zal me van deze zonde verlossen

Werp ze allemaal in de as van de zon

En laat de goden over mij oordelen

Nooit, zal ik spijt hebben van wat ik heb gedaan?

Want er is licht in mij

Mijn kwelling leeft voort en voort

En verstikt mijn ziel

Naar dit leven waarin ik ben gegroeid

Ik zal niet oud worden

Mijn kwelling leeft voort en voort

En verstikt mijn ziel

Naar dit leven waarin ik ben gegroeid

Ik zal niet oud worden