Leader of the Titans - Mors Principium Est

Oh Titan Gods, keepers of the earth

Is this the end?

Must the world fall down to chaos

Losing our strength, beneath the beckoning tides

Of godlings vein, unmaking of our children’s lives

Unveiling our disastrous trial to tie our will like reins upon the sun

Or stand as statues to the Mighty Heavens?

Must we behold with the eyes of

hopelessness?

Cronus stood mute, and the Gods answered all to him

With his brother in silence, motionless, they appeared

One by one, enduring of a fallen fane

Their universal warth, almighty as it seems

These our betrayers pledge our doom

Beneath the shards and ruins of the world

Were we not destined to burn?

Drag down the earth, ourselves and these our foes, our surrender to the Gods

Why should we stay and live in tragedy of a wretched power that claims us all?

(Cronus stood mute, and the Gods answered all to him with his brother in

silence, motionless, they appeared one by one enduring of a fallen fane.)

Cronus stood mute, and the Gods answered all to him

With his brother in silence, motionless, they appeared

One by one, enduring of a fallen fane

Of a fallen fane

Oh Titan Goden, hoeders van de aarde

Is dit het einde?

Moet de wereld tot chaos vervallen

Onze kracht verliezen, onder de wenkende getijden

Van goddelijke ader, ongedaan maken van het leven van onze kinderen

Onze rampzalige beproeving onthullen om onze wil te binden als teugels aan de zon

Of staan ​​als standbeelden voor de Mighty Heavens?

Moeten we aanschouwen met de ogen van?

hopeloosheid?

Cronus stond stom, en de goden beantwoordden alles aan hem

Met zijn broer in stilte, bewegingsloos, verschenen ze

Een voor een, het verdragen van een gevallen fane

Hun universele wrat, almachtig als het lijkt

Deze onze verraders beloven onze ondergang

Onder de scherven en ruïnes van de wereld

Waren we niet voorbestemd om te verbranden?

Sleep de aarde naar beneden, onszelf en deze onze vijanden, onze overgave aan de goden

Waarom zouden we blijven en leven in de tragedie van een ellendige macht die ons allemaal opeist?

(Cronus stond stom, en de goden beantwoordden hem alles met zijn broer in

stilte, bewegingloos, verschenen ze een voor een terwijl ze een gevallen fane doorstonden.)

Cronus stond stom, en de goden beantwoordden alles aan hem

Met zijn broer in stilte, bewegingsloos, verschenen ze

Een voor een, het verdragen van een gevallen fane

Van een gevallen fane