I Will Return - Mors Principium Est

Three thousand years of sleep, but now i’m

Awake

The moments were divided by invertible pain

They seemed like years of torture and

Solitude

Despair and scorched in eternal fire

Far more glorious than you could dream

I ruled them from my iron throne

Oh mighty lord, oh mighty don’t let them

Forget

The fact, that they betray

Now that i’m back in the throne

I will never be all alone

I will make you pay the price

For locking me up inside

You thought i would never return

But one thing you should learn

A true king never forgets

You betray me

Three thousand years of sleep, but now have

Returned

A fleeting eternity, my strength regained

Black wintery dead, absent of color

Insect or beast, unmeasured by all life

The sufferings of man’s mortality

I should weigh the sands, the sands of reality

Where all these things could pass us by

But i will not be deaf and blind

All but my pride they gave me back

And the agony they do not show

This suffocating sense of silence

They should use their voice until it’s echoless

Drieduizend jaar slaap, maar nu ben ik

Wakker

De momenten werden gedeeld door omkeerbare pijn

Het leken jaren van marteling en

Eenzaamheid

Wanhoop en verschroeid in het eeuwige vuur

Veel glorieuzer dan je zou kunnen dromen

Ik regeerde ze vanaf mijn ijzeren troon

Oh machtige heer, oh machtige laat ze niet

Vergeten

Het feit dat ze verraden

Nu ik weer op de troon zit

Ik zal nooit helemaal alleen zijn

Ik zal je de prijs laten betalen

Om me binnen op te sluiten

Je dacht dat ik nooit meer terug zou komen

Maar één ding moet je leren

Een echte koning vergeet nooit

Je verraadt me

Drieduizend jaar slaap, maar heb nu

Geretourneerd

Een vluchtige eeuwigheid, mijn kracht herwonnen

Zwart winters dood, zonder kleur

Insect of beest, onmetelijk gemeten door al het leven

Het lijden van de sterfelijkheid van de mens

Ik zou het zand moeten wegen, het zand van de realiteit

Waar al deze dingen aan ons voorbij kunnen gaan

Maar ik zal niet doof en blind zijn

Alles behalve mijn trots gaven ze me terug

En de pijn die ze niet laten zien

Dit verstikkende gevoel van stilte

Ze zouden hun stem moeten gebruiken totdat deze echoloos is