Босса - MONOЛИЗА

Меня уже не любит радость

И адрес мой забыл покой

Когда заходит в дом усталость

Я выпиваю с тишиной.

Я не пишу своим сомненьям,

Но в гости просится тоска,

А здравый смысл ищет двери

И крутит пальцем у виска.

И вроде день как прежде белый

И выточен из камня шаг,

Но не торопится за телом

В горах застрявшая душа.

Меня уже любовь не помнит

Не шлет надежда смс

И вера время не находит

На кратковременный ликбез.

Я закрывала дверь для фальши,

Но кто-то все замки сломал

Мне счастье улыбалось раньше

Остался чувственный оскал.

Joy houdt niet meer van mij

En mijn adres vergat vrede

Wanneer vermoeidheid het huis binnenkomt

Ik drink met stilte.

Ik schrijf niet om mijn twijfels,

Maar melancholie vraagt ​​om een ​​bezoek,

En gezond verstand zoekt deuren

En draait zijn vinger naar zijn slaap.

En het lijkt alsof de dag net zo wit is als voorheen

En een stap is uit steen gehouwen,

Maar haast je niet achter het lichaam aan

Een vastzittende ziel in de bergen.

Liefde herinnert me niet meer

Hope verstuurt geen sms

En geloof vindt geen tijd

Voor een kortlopend educatief programma.

Ik sloot de deur voor leugens,

Maar iemand brak alle sloten

Geluk lachte me eerder toe

Er was een sensuele grijns.