Костровая - Монгол Шуудан

Падают звезды в руки к любимым

И обжигаясь сгорают подчас

Новые звезды проносятся мимо

Те, что сгорели, упали на нас

Небо похоже стало приманкой

Небо решило опять убежать

Месяц сказал: забирай мне не жалко

Мне станет легче дышать

Я понял сразу: звезда это камень

Нет в ней алмазов и золота нет

Небо останется с вами и с нами

Звезды останутся только при мне

Я не пойму, что же мне делать

С этой громадной кучей камней

Месяцу мне остается поведать

Как мне тогда тяжело было с ней

Я раздаю звезды любимым

Звезды любимые брать не хотят

Я посвящаю новое имя

Месяцу, небу, всем звездам подряд

Я задыхаюсь в этом пространстве

Звезды сгорают со мной в небесах,

Но я продолжаю с этим убранством

Верить в тот свой нераскрытый размах

Sterren vallen in de handen van dierbaren

En zichzelf verbranden soms branden

Nieuwe sterren komen voorbij

Degenen die afbrandden vielen op ons

De lucht lijkt een lokvogel te zijn geworden

De lucht besloot weer weg te rennen

De maand zei: neem het, ik vind het niet erg

Ik zal gemakkelijker ademen

Ik begreep het meteen: een ster is een steen

Er zitten geen diamanten en geen goud in

De lucht zal bij jou en bij ons blijven

De sterren zullen alleen bij mij blijven

Ik begrijp niet wat ik moet doen

Met deze enorme stapel stenen

Ik heb een maand om te vertellen

Wat was het moeilijk voor mij toen met haar

Ik geef sterren aan mijn dierbaren

Favoriete sterren willen niet nemen

Ik draag een nieuwe naam op

Maan, lucht, alle sterren op een rij

Ik stik in deze ruimte

De sterren branden met mij in de lucht

Maar ik ga door met deze decoratie

Geloof in uw geheime reikwijdte