It's Cold Out Here - Modern Baseball

Don’t call me now, I am in bed

I’ve sacrificed all chances for street-cred

As a result of sticking near

The same bed time for 13 years

But you know this I’ve said it before

There’s lots of things I’ve said before

Lots of things you kind of ignored

And brushed it off, you always brushed it off

Pacing down the hallway stairs

Mental notes of quick repairs

To gaps in my story for tomorrow morning

Of why I was up at this hour

(you owe me)

When I have children of my own

And when they have children of their own

I’ll spit and spew of my dumb ass high school endeavors

With prideful tone (I wish they were so much better)

But when my freezing lower limbs approach that sly grinning little shit

I knew the truth in every vowel sound that I had admitted just two nights before

Goodbye was not an option

It’s clear to you but to no one was it clearer than to me

Since day one I’ve been locked in

I’m not fucking hanging up

I told you I loved you just outside your mom’s place

You laughed then you felt bad as we sat there red-faced

I felt like a bitch so I told you to get out

But I guess Bren was right, babe cause' who’s laughing now?

Bel me nu niet, ik lig in bed

Ik heb alle kansen opgeofferd voor street-cred

Als gevolg van in de buurt blijven

13 jaar lang dezelfde bedtijd

Maar je weet dit, ik heb het al eerder gezegd

Er zijn veel dingen die ik eerder heb gezegd

Veel dingen die je min of meer negeerde

En veegde het af, je veegde het altijd weg

De trap in de gang aflopen

Mentale aantekeningen van snelle reparaties

Om gaten in mijn verhaal voor morgenochtend

Waarom ik op dit uur wakker was

(je staat bij me in het krijt)

Als ik zelf kinderen heb

En als ze zelf kinderen hebben?

Ik zal spugen en spuwen van mijn stomme middelbare school inspanningen

Met trotse toon (ik wou dat ze zo veel beter waren)

Maar wanneer mijn ijskoude onderste ledematen die sluwe grijnzende shit naderen

Ik kende de waarheid in elke klinker die ik twee avonden eerder had toegegeven

Afscheid was geen optie

Het is duidelijk voor jou, maar voor niemand was het duidelijker dan voor mij

Sinds dag één zit ik opgesloten

Ik hang verdomme niet op

Ik zei je dat ik van je hield net buiten het huis van je moeder

Je lachte en toen voelde je je rot toen we daar zaten met een rood gezicht

Ik voelde me een bitch, dus ik zei dat je eruit moest

Maar ik denk dat Bren gelijk had, schat, want wie lacht er nu?