Наверное всё - Мишины дельфины

Я начинаю уставать, от тесноты и друзей,

Я начинаю уставать, от порошков и бл*дей,

От признаний в любви с набитым пищею ртом,

Я начинаю уставать и жить единственным днем.

Со мной делятся кайфом все, кому невмоготу,

Ведь каждому страшенно умирать одному.

Ведь каждый желает, чтобы с ним кто-то шел,

По белым дорожкам, разметившим стол.

Я начинаю уставать, от бытовой суеты,

Я с подсолнечным маслом сожрал все мечты,

Я начинаю уставать, от себя самого

И сливаю в желудок чужое вино.

Я не падаю в пропасть, я вишу на руках,

Но это не сила, а всего лишь страх.

Я начинаю уставать от того, что сказал,

Я начинаю уставать, но я еще не устал.

Ik begin de drukte en vrienden beu te worden,

Ik begin moe te worden van poeders en hoeren,

Van liefdesverklaringen met een mond vol eten,

Ik begin moe te worden en leef maar één dag.

Iedereen die ondraaglijk is, deelt zijn geroezemoes met mij,

Iedereen is tenslotte bang om alleen te sterven.

Iedereen wil immers dat er iemand met hem meegaat,

Langs de witte paden die de tafel afbakenden.

Ik begin de drukte van alledag moe te worden,

Ik at al mijn dromen met zonnebloemolie,

Ik begin mezelf zat te worden

En ik giet de wijn van iemand anders in mijn maag.

Ik val niet in de afgrond, ik hang aan mijn handen,

Maar dit is geen kracht, maar alleen angst.

Ik begin moe te worden van wat ik zei

Ik begin moe te worden, maar ik ben nog niet moe.