Patricia - Minor Majority

Do you ever think of me up there

When you’re God knows where

With your eyes closed in front of the crowd?

Would you pull me up on stage if I

Came to your show tonight?

Would you still get me high backstage?

Do I remember summer rain

That sweet metallic taste

The chemicals that made us stay awake?

I didn’t really get it then

But it struck my mind the other day:

I think you’re right about «the leaving» part

But you’re wrong about «the running away»

I’m still working on the could-have-beens

Of you and I, I mean

What if Patricia hadn’t chosen that night?

You told me once that if we ran away

And never spoke her name

Then the world would fall back into place

But I rely on muscle memory

Onstage wine and irony

If you somehow got the best of me

Put it out there in when my recollection’s slow

I’m in the corner by the bar, tonight

You played a song of mine

With contorted chords and words shuffled around me

I don’t mind you changing it, rearranging it

Kinda like the way you’re slowing it down

Your introduction it was eloquent

But you didn’t write that song on the road

Sure, I agree with the sentiment

I’ll be waiting where the flightcases load

She lived right across the street from us

And her mum still wakes up insane

Just to ask: will she back again?

Now, what am I supposed to say?

So we’ll be dining with the could-have-beens

You and I, I mean

And though our words need time to unfold

There are moments worth remembering

I hope you’re good at it

'Cause there is so much I wish I didn’t know

And that’s why you’re not coming back

And that’s why I can never leave

But Patricia would have that loved that song

Just the way you’re playing it to me

Denk je ooit aan mij daarboven?

Als je God weet waar?

Met je ogen dicht voor de menigte?

Zou je me op het podium willen trekken als ik?

Ben je vanavond naar je show geweest?

Wil je me nog steeds high backstage maken?

Herinner ik me zomerregen?

Die zoete metaalachtige smaak

De chemicaliën waardoor we wakker bleven?

Ik begreep het toen niet echt

Maar het viel me laatst op:

Ik denk dat je gelijk hebt over het gedeelte "het vertrek"

Maar je hebt het mis over "het weglopen"

Ik werk nog steeds aan de dingen die hadden kunnen gebeuren

Van jou en ik, bedoel ik

Wat als Patricia die avond niet had gekozen?

Je vertelde me eens dat als we wegliepen...

En sprak nooit haar naam

Dan zou de wereld weer op zijn plaats vallen

Maar ik vertrouw op spiergeheugen

Wijn en ironie op het podium

Als je op de een of andere manier het beste van me hebt gekregen

Zet het daar in als mijn herinnering traag is

Ik ben vanavond in de hoek bij de bar

Je speelde een nummer van mij

Met verwrongen akkoorden en woorden om me heen geschud

Ik vind het niet erg dat je het verandert, herschikt

Een beetje zoals de manier waarop je het vertraagt

Je inleiding was welsprekend

Maar je hebt dat nummer niet onderweg geschreven

Natuurlijk, ik ben het eens met het sentiment

Ik wacht waar de flightcases worden geladen

Ze woonde tegenover ons

En haar moeder wordt nog steeds krankzinnig wakker

Gewoon om te vragen: komt ze nog een keer terug?

Wat moet ik nu zeggen?

Dus we gaan dineren met de mensen die het hadden kunnen zijn

Jij en ik, ik bedoel

En hoewel onze woorden tijd nodig hebben om zich te ontvouwen

Er zijn momenten die het waard zijn om te onthouden

Ik hoop dat je er goed in bent

Want er is zo veel dat ik wou dat ik het niet wist

En daarom kom je niet terug

En daarom kan ik nooit weggaan

Maar Patricia zou dat liedje geweldig vinden

Precies zoals je het tegen me speelt