Napkin Poetry - Minor Majority

I came to feel the Lemonheads

Or whatever you wanted to feel

When Juliana played the bass guitar

And the smoke was too thick to breathe

They came on late, looking like they’d rather be at home

That was fashionable back then

Evan wore his favorite T that I recalled from posters on her wall

Some country dude from way back when

I knew she’d be there anyway

So I didn’t care to call

A few nervous drinks and then we headed back

To the posters on her wall

Two more weeks of school and then we’re off forever

You might have told me not to wait

I wrote napkin poetry on days skipping towards the summer

Another leap of faith

Fall brings out the best in me

The cold resides inside my chest

When the leaves pile up in heaps around the trees

Then I am at my best

But no amount of calm can me forget what I want

Or the chances that I blew

So while I wait for winter and for darkness to arrive

I long for something new

I spin the record patiently

I like the fact it’s not too long

Juliana plays the bass guitar

And Evan still cares for his songs

So I write napkin poetry but never about her

Or the way we ought to be

Josephine she slipped into those summer nights

But Alison’s still happening to me

Ik kwam om de Lemonheads te voelen

Of wat je maar wilde voelen

Toen Juliana basgitaar speelde

En de rook was te dik om te ademen

Ze kwamen laat aan en zagen eruit alsof ze liever thuis waren

Dat was toen in de mode

Evan droeg zijn favoriete T die ik me herinnerde van posters aan haar muur

Een landgenoot van vroeger toen

Ik wist dat ze er toch zou zijn

Dus het kon me niet schelen om te bellen

Een paar nerveuze drankjes en toen gingen we terug

Naar de posters aan haar muur

Nog twee weken school en dan zijn we voor altijd vrij

Je hebt me misschien gezegd niet te wachten

Ik schreef servettengedichten op dagen die richting de zomer overslaan

Nog een sprong in het diepe

Herfst haalt het beste in mij naar boven

De kou zit in mijn borst

Wanneer de bladeren zich opstapelen rond de bomen

Dan ben ik op mijn best

Maar geen enkele hoeveelheid rust kan me vergeten wat ik wil

Of de kans dat ik blies

Dus terwijl ik wacht op de winter en het donker wordt

Ik verlang naar iets nieuws

Ik draai de plaat geduldig rond

Ik vind het leuk dat het niet te lang is

Juliana speelt basgitaar

En Evan geeft nog steeds om zijn liedjes

Dus ik schrijf servettenpoëzie, maar nooit over haar

Of zoals we zouden moeten zijn

Josephine glipte ze in die zomeravonden

Maar Alison overkomt me nog steeds