Dans un mouchoir de poche - Mil

Au sens propre comme au sens figuré

On s’est quittés comme on s’est rencontrés

Dans un mouchoir de poche

Où nous nous sommes croisés, toisés, apprivoisés

C'était écrit dans un mouchoir de poche, des larmes

Celles de l’amour, le vrai, lorsque la fin s’approche

On s’sépare souvent tout près du but

Et on ne prête plus autant d’attentions, attendant secrètement la chute

Pourtant, il n’y avait plus qu’une seule marche

Un dernier pallier mais celui-ci était trop risqué

Pour nos toutes petites vies, et se détachent nos liens si solides

On se croyait bien seuls en haut de cette colline

Combien de fois nous nous sommes dit «je t’aime»

Et nous nous sommes laissés aller à quelques projets

Sur court-moyen-long terme, il en avait fallu du temps

Pour que ta famille m’adopte, m’accepte et que l’on s’adapte

Et inversement, moi j’les ai aimés comme personne d’autre

A part peut-être ma mère, mon père, mon frère et toi

Et c'était fou comme notre amour était plus fort que tout

Comme si on allait mourir avec, mais sur la fin on se souriait à peine

C'était fou comme notre amour était plus fort que tout

Comme si on allait mourir avec, mais sur la fin on se souriait à peine

Plus d'10 secondes par jour et le pire, c’est qu’on en souffrait à peine

Ma vie sans toi, je le sais, je le sens, elle ne sera pas si horrible que ça

Aussi horrible que ça puisse paraître, elle m’intrigue un peu

Je suis curieux de voir si je plais encore, si je sais encore séduire

Et si je suis encore capable d’aimer, c’est moche

De toute façon maintenant le mal est fait, il est écrit sur ce mouchoir de poche

Sous la forme d’un nom, d’un portable et une insupportable attirance

Si ça c’est pas la preuve que tout est fini, toi et moi on s’aime en freelance

Et je sais que tu le sais, donc pas la peine d’avoir de la peine en silence

Le début d’la fin c’est donc moi sous la douche

Et toi qui mets la main droite sur ce mouchoir de poche

La gauche sur la bouche et des larmes, celles de l’amour

Lorsque la fin s’approche

Pardonne-moi si j’n’ai pas voulu t’empêcher de partir

«Nous deux, tu te souviens?»

Ça s’est fait dans un mouchoir de poche, un soir d’hiver

Sous une Lune dorée, un autre fait divers

Excusez-moi, vous auriez l’heure et boum

Un livre qui s’ouvre, un second souffle, une bouffée d’chaleur

Dans mon iPod, Earth, Wind & Fire «September»

Beaucoup de monde autour, j’m’en souviendrai toujours?

Non, j’m’en souviendrai tout court, au début l’amour c’est violent

Cardio, âmes sensibles s’abstenir, il ne faut pas aimer avant de savoir courir

J’dis pas ça pour rire, j’avouerais même regretter de n’avoir pas su savourer

Ces débuts qui n’peuvent durer, assurément

On s’aime, à la folie passionnément mais jusqu'à quand?

On s’aime trop on s'étouffe et on s’sépare juste à temps

Au sens propre comme au sens figuré, on s’est quittés comme on s’est rencontrés

Dans un mouchoir de poche

Letterlijk en figuurlijk

We gingen uit elkaar toen we elkaar ontmoetten

In een pochet

Waar we elkaar ontmoetten, staarden, getemd

Het was geschreven in een zakdoek, tranen

Die van ware liefde wanneer het einde nadert

We scheiden vaak heel dicht bij het doel

En we letten er niet meer zo op, stiekem wachtend op de herfst

Toch bleef er nog maar één stap over

Nog een laatste stap, maar deze was te riskant

Want onze kleine levens en onze sterke banden vallen op

We voelden ons zo alleen op de top van die heuvel

Hoe vaak zeiden we "ik hou van je"

En we hebben ons overgegeven aan enkele projecten

Op de korte, middellange en lange termijn had het lang geduurd

Zodat je familie mij adopteert, mij accepteert en tegemoet komt

En omgekeerd hield ik van hen als van niemand anders

Behalve misschien mijn moeder, mijn vader, mijn broer en jij

En het was gek hoe onze liefde sterker was dan wat dan ook

Alsof we ermee zouden sterven, maar uiteindelijk lachten we amper naar elkaar

Het was gek hoe onze liefde sterker was dan wat dan ook

Alsof we ermee zouden sterven, maar uiteindelijk lachten we amper naar elkaar

Meer dan 10 seconden per dag en het ergste was dat we er nauwelijks last van hadden

Mijn leven zonder jou, ik weet het, ik voel het, zo erg zal het niet zijn

Hoe afschuwelijk het ook klinkt, ze intrigeert me een beetje

Ik ben benieuwd of ik nog leuk vind, of ik nog weet te verleiden

En als ik nog steeds kan liefhebben, is dat lelijk

Hoe dan ook, nu is de schade aangericht, het staat op deze zakdoek geschreven

In de vorm van een naam, een mobiele telefoon en een ondraaglijke aantrekkingskracht

Als dat geen bewijs is dat het allemaal voorbij is, houden jij en ik van elkaar freelancen

En ik weet dat je het weet, dus je hoeft niet stil te zitten

Het begin van het einde ben ik dus onder de douche

En jij die je rechterhand op deze pochet legt

Links op de mond en tranen, die van liefde

Als het einde nadert

Vergeef me als ik je niet wilde tegenhouden om te vertrekken

"Wij tweeën, weet je nog?"

Het gebeurde in een zakdoek, op een winteravond

Onder een gouden maan, nog een nieuwsbericht

Excuseer me, heb je tijd en boem

Een boek dat opengaat, een tweede wind, een opvlieger

In mijn iPod, Earth, Wind & Fire "September"

Veel mensen in de buurt, zal ik altijd onthouden?

Nee, ik zal het onthouden, in het begin is liefde gewelddadig

Cardio, gevoelige zielen onthouden zich, je moet niet liefhebben voordat je weet hoe je moet rennen

Ik zeg dat niet voor de lol, ik zou zelfs toegeven dat ik er spijt van heb dat ik niet heb kunnen genieten

Dit begin dat zeker niet kan duren

We houden van elkaar, waanzinnig hartstochtelijk, maar tot wanneer?

We houden te veel van elkaar, we stikken en we gaan net op tijd uit elkaar

Letterlijk en figuurlijk gingen we uit elkaar toen we elkaar ontmoetten

In een pochet