Beneath Water - Mike Mains & The Branches

Let’s scratch away the sand

Stuck in your ears

Water all the crops

With showers of tears

Tell all those baby’s mothers

They don’t need no fear

Because God’s got their hearts

In His hands

We will ask all the painters

If they dress in white

To walk around the streets

In the dead of the night

Dance like guests at a wedding

Underneath the lights

Look at the buildings and say

«I touched that.»

We always want to brag

Hold me underneath the water

Until the old me dies and slips

Out of this body

And make me new again

Maybe I am the writer

That will spark the flame

That makes the world believe

In the right kind of faith

But perhaps I need to get

These feet offstage and find

A smaller pair of shoes to fill

What i know is that

I am my father’s only son

Who said

«There will be time for sleep

When the work is done.»

Keep your pedal

To the floor

Until the race is won

What if the race

Is not a race at all

Don’t you crash into a tree

He spoke His words to me

Like well driven nails

They sank like wind to rain

To my rusty sails

The sailor’s hands to flight

And hung in the sky

Below a celebration that

Land was in sight

My heart puffs with pride

As I am defined

The center of this room

Filled with all your eyes

Leading me to believe

That I am so fresh and revised

But God I am nothing if I don’t have You

I met my brother in a hallway

Said he loved Jesus

I said, «I think I do too.»

Laten we het zand wegkrabben

Vast in je oren

Geef alle gewassen water

Met tranen van tranen

Vertel het al die moeders van die baby

Ze hebben geen angst nodig

Omdat God hun hart heeft

In zijn handen

We vragen het aan alle schilders

Als ze zich in het wit kleden

Om door de straten te lopen

In het holst van de nacht

Dans als gasten op een bruiloft

Onder de lichten

Kijk naar de gebouwen en zeg:

"Dat heb ik aangeraakt."

We willen altijd opscheppen

Houd me onder het water

Tot de oude ik sterft en uitglijdt

Buiten dit lichaam

En maak me weer nieuw

Misschien ben ik de schrijver

Dat zal de vlam doen ontvlammen

Dat doet de wereld geloven

In het juiste soort geloof

Maar misschien moet ik

Deze voeten buiten het podium en vinden

Een kleiner paar schoenen om te vullen

Wat ik weet is dat

Ik ben de enige zoon van mijn vader

Wie zei

«Er zal tijd zijn om te slapen

Als het werk klaar is.»

Houd je pedaal

Naar de vloer

Totdat de race is gewonnen

Wat als de race?

Is helemaal geen race

Bots je niet tegen een boom

Hij sprak Zijn woorden tot mij

Als goed gedreven nagels

Ze zonken als de wind om te regenen

Naar mijn roestige zeilen

De handen van de zeeman om te vliegen

En hing in de lucht

Hieronder een feest dat

Land was in zicht

Mijn hart bonkt van trots

Zoals ik ben gedefinieerd

Het midden van deze kamer

Gevuld met al je ogen

Mij ​​ertoe brengen te geloven

Dat ik zo fris en herzien ben

Maar God, ik ben niets als ik U niet heb

Ik ontmoette mijn broer in een gang

Zei dat hij van Jezus hield

Ik zei: "Ik denk dat ik dat ook doe."