Aunque Muera Por Besarte - Mijares

No te gusta que descubra tus defectos

Y te escondes cuando quiero conversar

En tus ojos tienes huella de otros besos

Me responde tu silencio

Cuando empiezo a respirar

Y la soledad de a pocos me seduce

Me despierto entre tus sueños

Me desarma la verdad

Y en la noche voy calmando mi locura

De entender que te he perdido

De saber que no va más

Pero sigue en mi palabra tu poema

Me desnuda y me envenena

Me disfraza la ansiedad

Debería perdonarte

Y ya no puedo

Te imaginas y lo sabes

Que contigo no regreso

Aunque muera por besarte

Eres parte del pasado que no olvido

Y aprendí con tu recuerdo una vez más

Que si vuelves a cruzar por mi camino

Son jugadas del destino

Que me vienen a probar

Y el reflejo del futuro me seduce

Porque sé que con el tiempo

No te voy a ver pasar

Y si por algo me distraigo quiero verte

Le preguntaré a mi suerte

Si lo intento una vez más

Pero sigue en mi palabra tu poema

Me desnuda y me envenena

Me disfraza la ansiedad

Debería perdonarte

Y ya no puedo

Te imaginas y lo sabes

Que contigo no regreso

Aunque muera por besarte

Debería perdonarte

Y ya no puedo

Te imaginas y lo sabes

Que contigo no regreso

Aunque muera por besarte

Aunque muera por besarte

Je vindt het niet leuk dat ik je gebreken ontdek

En je verstopt je als ik wil praten

In je ogen heb je sporen van andere kussen

Jouw stilte antwoordt mij

Wanneer ik begin te ademen

En de eenzaamheid van enkelen verleidt me

Ik word wakker in je dromen

de waarheid ontwapent mij

En 's nachts kalmeer ik mijn waanzin

Om te begrijpen dat ik je kwijt ben

Om te weten dat er niet meer is

Maar volg in mijn woord je gedicht

Het kleedt me uit en vergiftigt me

Angst vermomt me

ik zou je moeten vergeven

En ik kan niet meer

Je beeldt je in en je weet het

Dat ik met jou niet terugkeer

Zelfs als ik sterf om je te kussen

Je bent een deel van het verleden dat ik niet vergeet

En ik leerde weer met je geheugen

Dat als je mijn pad weer kruist

Het zijn lotgevallen

dat ze me komen proberen

En de weerspiegeling van de toekomst verleidt me

Omdat ik dat op tijd weet

Ik ga je niet voorbij zien komen

En als ik voor iets afgeleid word, wil ik je zien

Ik zal mijn geluk vragen

Als ik het nog een keer probeer

Maar volg in mijn woord je gedicht

Het kleedt me uit en vergiftigt me

Angst vermomt me

ik zou je moeten vergeven

En ik kan niet meer

Je beeldt je in en je weet het

Dat ik met jou niet terugkeer

Zelfs als ik sterf om je te kussen

ik zou je moeten vergeven

En ik kan niet meer

Je beeldt je in en je weet het

Dat ik met jou niet terugkeer

Zelfs als ik sterf om je te kussen

Zelfs als ik sterf om je te kussen