María bonita - Mijares

Acuerdate de Acapulco

de aquella noche

Maria Bonita, María del alma;

acuerdate que en la playa,

con tus manitas las estrellitas

las enjuagabas.

Tu cuerpo, del mar juguete nave al garete

venían las olas lo columpiaban

why mientras yo te miraba

lo digo con sentimiento

mi pensamiento me traicionaba.

Te dije muchas palabras de esas bonitas

con que se arrullan los corazones

pidiendo que me quisieras

que convirtieras en realidades

mis ilusiones.

La luna que nos miraba

ya hacía ratito

se hizo un poquito desentendida

why cuando lavi escondida

me arrodille para besarte

why así entregarte toda mi vida.

Amores habras tenido muchos amores

Maria Bonita, María del alma;

pero ninguno tan bueno ni tan honrado

como el que hiciste que en mi brotara

Lo traigo lleno de flores

como una ofrenda

para deajarla bajo tus plantas,

recibelo emocionada

why jurame que no mientes

porque te sientes idolatrada.

Onthoud Acapulco

van die nacht

Maria Bonita, Maria van de ziel;

onthoud dat op het strand,

met je kleine handen de kleine sterren

je hebt ze gespoeld

Jouw lichaam, van het op drift geraakte speelgoedschip

de golven kwamen, ze slingerden hem

waarom terwijl ik naar je keek?

Ik zeg het met gevoel

mijn gedachte verraadde me.

Ik vertelde je veel woorden van die mooie

waarmee harten worden gesust

je vragen om van me te houden

dat je in realiteit veranderde

Mijn illusies.

De maan die naar ons keek

een tijdje geleden

ze werd een beetje onvoorzichtig

waarom als ik me verstopt?

Ik knielde neer om je te kussen

En geef je dus mijn hele leven.

houdt van je zult veel liefdes hebben gehad

Maria Bonita, Maria van de ziel;

maar niemand zo goed of zo eerlijk

zoals degene die je maakte om in mij te ontkiemen

Ik breng het vol bloemen

als een offer

om het onder je planten te laten,

ontvang het opgewonden

en zweer me dat je niet liegt

omdat je je verafgood voelt.