Jour après jour - Michel Polnareff

Jour après jour

Le temps passe et personne

Ne me rendra cette enfance qui m’abandonne

Jour après jour

La nuit tombe et jamais

Je ne le verrai plus, non, plus jamais

Écoute-moi

Il était une fois un coin de France

Un coin d’enfance

Jour après jour

La vie passe et détone

Moi, moi j'étais seul, enfance qui m’abandonne

Jour après jour

Je change de visage

Comme de paysage, ô mon amour

Oh mon amour

Aime-moi, aime-moi

Viens, viens ce soir dans mon histoire

Jour après jour

Le temps passe et personne

Ne me rendra jamais cette enfance qui m’abandonne

Oh mon amour

N’abandonne jamais

Cet enfant que j'étais, jour après jour…

Dag na dag

De tijd verstrijkt en niemand

Zal me deze jeugd die me in de steek laat niet teruggeven

Dag na dag

De nacht valt en nooit

Ik zal hem niet meer zien, nee, nooit meer

Luister naar mij

Er was eens een hoekje van Frankrijk

Een hoekje uit de kindertijd

Dag na dag

Het leven gaat voorbij en ontploft

Ik, ik was alleen, jeugd die me in de steek laat

Dag na dag

Ik verander mijn gezicht

Als een landschap, oh mijn liefste

Oh mijn lief

Hou van me hou van me

Kom op, kom vanavond op mijn verhaal

Dag na dag

De tijd verstrijkt en niemand

Zal me nooit deze jeugd teruggeven die me in de steek laat

Oh mijn lief

Geef nooit op

Dit kind dat ik was, dag in dag uit...