Dans la maison vide - Michel Polnareff

Le temps n’est plus où passaient les violons quand tu étais à la maison

Il a tant plu depuis tant de saisons, le temps n’est plus aux violons.

Moi dans la maison vide, dans la chambre vide je passe l'été à écouter

Cette symphonie qui était si belle et qui me rappelle un amour infini.

Moi dans la maison vide, dans la chambre vide je passe ma vie à regarder

Les oiseaux qui passent comme des menaces

Et j’entends l’automne, je n’attends personne.

Je me souviens de ce musicien un soir d’adieu à la maison

Je me souviens moi de ce musicien et de l’adieu sur son violon

Et chaque année lorsque l’année est finie, j’entends le violon de septembre

Et le passé comme une symphonie fait son entrée dans cette chambre.

Moi dans la maison vide, dans la chambre vide, je passe la nuit à écouter

Cette symphonie, aujourd’hui finie et qui me rappelle que tu étais belle.

Moi dans la maison vide, dans la chambre vide je passe ma vie à regarder

Les oiseaux qui passent comme des menaces

Et j’entends l’automne, je n’attends personne.

Moi dans la maison vide, dans la chambre vide, je passe ma vie à écouter

Cette symphonie qui était si belle et qui me rappelle un amour fini.

Dans la maison vide, dans la chambre vide, je passe ma vie à regarder

Les oiseaux qui passent comme des menaces

Et j’entends l’automne, je n’attends personne.

Voorbij zijn de dagen dat de violen speelden als je thuis was

Het heeft zoveel seizoenen lang zoveel geregend, de tijd is niet meer voor violen.

Ik in het lege huis, in de lege kamer breng ik de zomer door met luisteren

Deze symfonie die zo mooi was en me doet denken aan oneindige liefde.

Ik in het lege huis, in de lege kamer breng ik mijn leven door met kijken

Overvliegende vogels als bedreiging

En ik hoor de val, ik wacht op niemand.

Ik herinner me deze muzikant op een afscheidsavond thuis

Ik herinner me deze muzikant en het afscheid op zijn viool

En elk jaar als het jaar voorbij is, hoor ik de viool van september

En het verleden komt als een symfonie deze kamer binnen.

Ik in het lege huis, in de lege kamer, ik breng de nacht door met luisteren

Deze symfonie, nu af en die me eraan herinnert dat je mooi was.

Ik in het lege huis, in de lege kamer breng ik mijn leven door met kijken

Overvliegende vogels als bedreiging

En ik hoor de val, ik wacht op niemand.

Ik in het lege huis, in de lege kamer, ik breng mijn leven door met luisteren

Deze symfonie die zo mooi was en me doet denken aan een voltooide liefde.

In het lege huis, in de lege kamer, breng ik mijn leven door met kijken

Overvliegende vogels als bedreiging

En ik hoor de val, ik wacht op niemand.