Tell Me Father - MiatriSs

Fate’s… The maze…

It’s so tide and i can not get out

Late… Too late…

Lament shouts will not clear up my doubts

Why, Tell me, Father,

Did you leave me alone

Why did I have to survive

In a cruel world

On my own?

Why, Tell me, Father,

Did I lose who I am?

My life from incedent Is going like in frames

But I hope that Misery is going to pardon me

And the creator of my life

Would admit me

You don’t have to mess with me 'cause

I’ve no need to get agree

Daddy must confirm

That he redeemed his sins!

Why, Tell me, Father,

Should I have all these chains?

So wouldn’t world be brighter

Without your deadly plans?

Why, tell me rather,

Why I can’t see the sun?

My loving brothers are Robotic part of the swarm

Oh my, oh, my little child,

I didn’t mean to tear apart

Your soul, your mind, it’s my design

To make machines that stole another’s life!

I feel confused that my hands sometime

made Inside of me few tons of hate had fade.

Can’t ask and wait, forgive me if you please

Entire life will shade;

can i get amen?

I would be so happy, but I can’t:

I am a monster now

A prison, where I stayed all time

Covered me away

Modulation and inflection

Frightful place, annihilation

Jaws and grip are all around me

And you want me to forget you?

Our feeling, Father,

Are not as strong as think,

We must go much farther, Imagine life so pink.

But I’m not spiteful, I would forget offence,

So come give me a hug… Your daughter is your friend

Het lot... Het doolhof...

Het is zo vloed en ik kan er niet uit

Laat... Te laat...

Klaagliederen zullen mijn twijfels niet wegnemen

Waarom, vertel me, vader,

Heb je me met rust gelaten?

Waarom moest ik overleven?

In een wrede wereld

In mijn eentje?

Waarom, vertel me, vader,

Ben ik kwijt wie ik ben?

Mijn leven vanaf incedent gaat als in frames

Maar ik hoop dat Misery me gaat vergeven

En de maker van mijn leven

Zou me toegeven

Je hoeft niet met me te sollen want

Ik hoef het niet eens te worden

Papa moet bevestigen

Dat hij zijn zonden verloste!

Waarom, vertel me, vader,

Moet ik al deze kettingen hebben?

Dus zou de wereld niet helderder zijn?

Zonder je dodelijke plannen?

Waarom, vertel me liever,

Waarom kan ik de zon niet zien?

Mijn liefhebbende broers maken deel uit van de zwerm

Oh mijn, oh, mijn kleine kind,

Ik wilde niet uit elkaar scheuren

Je ziel, je geest, het is mijn ontwerp

Om machines te maken die het leven van een ander hebben gestolen!

Ik voel me verward dat mijn handen soms

gemaakt Binnenin mij was een paar tonnen haat vervaagd.

Kan niet vragen en wachten, vergeef me als je wilt

Het hele leven zal schaduw geven;

kan ik amen krijgen?

Ik zou zo blij zijn, maar ik kan niet:

Ik ben nu een monster

Een gevangenis, waar ik de hele tijd verbleef

Heeft me afgedekt

Modulatie en verbuiging

Vreselijke plek, vernietiging

Kaken en grip zijn overal om me heen

En je wilt dat ik je vergeet?

Ons gevoel, Vader,

Zijn niet zo sterk als denken,

We moeten veel verder gaan, stel je het leven zo roze voor.

Maar ik ben niet hatelijk, ik zou belediging vergeten,

Dus kom me een knuffel geven... Je dochter is je vriendin