Peur de Rien - Merzhin

Lorsque le soleil fût tombé que les astres pointèrent leur nez

L’agitation avait cessé, il n’hésita plus à se montrer

C'était un vieil homme céciteux considéré comme simplet

Seulement toute chose il savait béni qu’il était des cieux

Cet ermite vivait caché à l’abri du temps des regrets

Dans une grotte au sol ensablé muni d’une palette pour meubler

Prends le bon chemin

Ne marche pas dans l’ombre

Suis ton instinct

Et n’aies peur de rien

Plus jamais de chagrin

Regardes au lointain

Imagines toi demain

Et ne changes plus rien

Alors que tous les soirs il sortait pour attendre le garçon

Que les dieux lui avaient confié pour remplir sa mission

Cet enfant arriva, du savoir de l’ermite hérita

Le vieil homme alors lui parla, comme au fils qu’il n’avait pas

La mort me poursuit mon enfant et j’en suis bien content

Je n’ai plus rien à faire ici, plus haut je vais poursuivre ma vie

Prends le bon chemin

Ne marche pas dans l’ombre

Suis ton instinct

Et n’aies peur de rien

Plus jamais de chagrin

Regardes au lointain

Imagines toi demain

Et ne changes plus rien

Le regard portant au loin, il meurt sur un lit écrin

Je cherche un sens à ses mimes, lui qui ne peut me parler

La magie de ce qu’il voit me fascine et personne ne me comprend

Plus haut je crois qu’il est appelé, oui partir je dois le laisser

Plus jamais à la dérive, la lumière nous parviendra

Nous serons tous illuminés et plus de place pour l’ombre

Prends le bon chemin

Ne marche pas dans l’ombre

Suis ton instinct

Et n’aies peur de rien

Plus jamais de chagrin

Regardes au lointain

Imagines toi demain

Et ne changes plus rien

Toen de zon onder was gluurden de sterren naar buiten

De commotie was opgehouden, hij aarzelde niet langer om zich te laten zien

Hij was een blinde oude man die als een idioot werd beschouwd

Alleen alles wat hij wist, zegende dat hij uit de hemel kwam

Deze kluizenaar leefde verborgen weg van de tijd van spijt

In een grot met een zandbodem met een pallet om in te richten

neem de juiste weg

Loop niet in de schaduw

Volg je instincten

En wees nergens bang voor

Geen verdriet meer

Kijk weg

stel je voor dat je morgen bent

En verander niets

Terwijl hij elke avond naar buiten ging om op de jongen te wachten

Dat de goden hem hadden toevertrouwd om zijn missie te vervullen

Dit kind kwam, kennis van de kluizenaar geërfd

De oude man sprak toen tot hem, als tot de zoon die hij niet had...

De dood achtervolgt mij mijn kind en ik ben erg blij

Ik heb hier niets meer te doen, hoger zal ik mijn leven voortzetten

neem de juiste weg

Loop niet in de schaduw

Volg je instincten

En wees nergens bang voor

Geen verdriet meer

Kijk weg

stel je voor dat je morgen bent

En verander niets

Wegkijkend sterft hij op een kistbed

Ik zoek naar betekenis in zijn mimespelers, hij die niet met me kan praten

De magie van wat hij ziet fascineert me en niemand begrijpt me

Hoger ik geloof dat het heet, ja ga ik moet het laten

Nooit meer op drift, het licht zal ons bereiken

We zullen allemaal verlicht zijn en geen ruimte meer voor schaduw

neem de juiste weg

Loop niet in de schaduw

Volg je instincten

En wees nergens bang voor

Geen verdriet meer

Kijk weg

stel je voor dat je morgen bent

En verander niets