Poussières - Merzhin

Bohémien sans frontière

C’est ainsi qu’on me nomme

A visage découvert

Je demande a ces hommes

Quel est mon chemin

Je demande au voyant

Il ne me répond pas

Je demande aux passants

Mais ils croisent les doigts

Et je reste la

Naufragé volontaire, le nez dans la poussière

Et je reste a prier, infinie comédie

Et je reste a crier, infinie comédie

Il suffit d’un clin d’oeil a la belle étrangère

La route s'éclaire au milieu du désert

Le chemin le plus dur

Passe a travers les dunes

C’est le chemin des purs

Des écorchés a vif

Je laisse le futur

Aux coeurs naifs

La ou je suis passé

Je ne repasse plus

Ma révolte est fléchée

Loin des chemins de ronde

C’est marqué: «inconnu»

Ici commence le monde

A coté de l’ornière, aujourd’hui comme hier

Bohémien sans frontière

C’est ainsi qu’on me nomme

A visage découvert

Je recontre des hommes

Dans cet univers

J’ai vu dans la poussière

Un seul chemin

Celui nous ramène

A l'état de poussières

On s’amarre si bien

La bouteille a la main

Plus de superstitions

La loi de l’impulsion

Et je fonce devant

Comme un loup hurlant

bohemien zonder grenzen

Zo noemen ze mij

onbedekt gezicht

Ik vraag deze mannen

wat is mijn manier?

ik vraag de ziener

Hij antwoordt mij niet

Ik vraag voorbijgangers

Maar ze kruisen hun vingers

En ik blijf hier

Vrijwillige schipbreukeling, neus in het stof

En ik blijf om te bidden, oneindige komedie

En ik blijf schreeuwen, oneindige komedie

Het enige dat nodig is, is een knipoog naar de mooie vreemdeling

Midden in de woestijn licht de weg op

Het moeilijkste pad

Ga door de duinen

Dit is het pad van het pure

levend gevild

Ik verlaat de toekomst

Naar naïeve harten

Waar ik ben geweest

Ik strijk niet meer

Mijn opstand is gepijld

Ver van de wandelpaden

Het is gemerkt: "onbekend"

Hier begint de wereld

Naast de sleur, vandaag net als gisteren

bohemien zonder grenzen

Zo noemen ze mij

onbedekt gezicht

ik ontmoet mannen

In dit universum

Ik zag in het stof

Een manier

De ene brengt ons terug

In de staat van stof

We sluiten zo goed aan

fles in de hand

Geen bijgeloof meer

De wet van impuls

En ik race vooruit

Als een huilende wolf