Dernier Soupir - Merzhin

Il n’aurait pas fallu beaucoup de temps

Et j’aurais vécu plus avant

Un peu de chance, de cadence et de démence

Vous auriez pu me faire défense

Seulement vous m’avez oublié

J’ai perdu ma vie, mes sens, j’ai sombré

Trop tard, j’ai vu l’acier décoller

Bien à vous ma tête s’est envolée

Longtemps, comme un diable, j’ai combattu

Mais je n’ai pu abuser de cette vertu

L’ennemi, de mon chef, s’est emparé

Sûrement pour en faire un… joli trophée

Comme une rivière mon sang a inondé

Leurs mains salies sans aucun regret

Une dame en noir m’a fait frémir

En me soutirant mon… dernier soupir

Oh dernier soupir

Ma carcasse au soleil s’est mise à pourrir

Attendant les vautours pour la rafraîchir

J’ai scruté mon corps inerte et vide

Avant de m'élancer, pur et avide

J’ai plané sur une route pure et cristalline

Pensant au chagrin de Mitrilin

Cette fleur à peine éclose, déjà tourmentée

Par le cruel plaisir du joug guerrier

Pour moi un monde satin s’est entrouvert

J’ai oublié très vite le goût amer

D’une défaite à qui j’ai fait créance

De tous les droits de mon existence

Cette vie-là était bête à mourir

Aujourd’hui je n’suis plus «en devenir»

Devation m’a pris comme son enfant

Ce qui vous fallait c'était perdre mon temps

Oh perdre mon temps

Un peu de chance

De cadence

Et de démence

Et de démence

Un peu de chance

Et de cadence

Et de démence, oh…

De démence

Un peu de chance

Et de cadence

Et de démence, oh…

De démence

Un peu de chance

Et de cadence

Et de démence, oh…

De démence

Het zou niet lang geduurd hebben

En ik had langer geleefd

Een beetje geluk, cadans en waanzin

Je had me kunnen verdedigen

Alleen jij bent mij vergeten

Ik verloor mijn leven, mijn zintuigen, ik zonk

Te laat, ik zag het staal opstijgen

Goed voor jou, mijn hoofd is weggevlogen

Lang, als een duivel, heb ik gevochten

Maar ik zou deze deugd niet kunnen misbruiken

De vijand heeft in mijn eentje gegrepen

Zeker om er een... mooie trofee van te maken

Als een rivier stroomde mijn bloed

Hun vuile handen zonder enige spijt

Een dame in het zwart deed me rillen

Mijn... laatste adem tekenen

Oh laatste adem

Mijn karkas in de zon begint te rotten

Wachten tot de gieren haar opfrissen

Ik staarde naar mijn inerte, lege lichaam

Voordat ik zweef, puur en hebzuchtig

Ik zweefde op een zuivere, kristalheldere weg

Denkend aan het verdriet van Mitrilin

Deze nauwelijks gebloeide bloem, al gekweld

Door het wrede plezier van het krijgersjuk

Voor mij is er een satijnen wereld opengegaan

Ik vergat al snel de bittere smaak

Van een nederlaag waaraan ik geloof heb gehecht

Van alle rechten van mijn bestaan

Dit leven was stom om voor te sterven

Vandaag ben ik niet meer "in the making"

Devation nam me als zijn kind

Wat je nodig had, was mijn tijd verspillen

Oh mijn tijd verspillen

Een beetje geluk

Cadans

en dementie

en dementie

Een beetje geluk

en cadans

En dementie, oh...

Dementie

Een beetje geluk

en cadans

En dementie, oh...

Dementie

Een beetje geluk

en cadans

En dementie, oh...

Dementie