Gente Humilde - Mercedes Sosa

Hay ciertos días en que pienso en tanta gente

Y siento que mi pecho se pone a llorar

Porque parece que me diera de repente

Como un deseo de vivir en soledad

Igual me pasa que al cruzar por esas villas

Las miro bien viniendo en tren de algún lugar

Y ahí me da como una envidia de esa gente

Que mira al frente sin tener que confiar

Son casas simples con sus rejas de madera

Y en las fachadas escrita arriba dice hogar

En sus n flores tristes y marchitas

Como alegría que no encuentra su lugar

Y ahí me da una tristeza y me lamento

De ser tan poco y no tener con que luchar

Yo que no creo ruego a Dios por esa gente

De gente humilde

Ay!

que ganas de llorar

Er zijn bepaalde dagen dat ik aan zoveel mensen denk

En ik voel dat mijn borst begint te huilen

Omdat het lijkt alsof het me ineens trof

Als een verlangen om alleen te leven

Hetzelfde overkomt mij dat bij het doorkruisen van die dorpen

Ik kijk goed naar ze die ergens met de trein komen

En daar word ik jaloers van op die mensen

Dat vooruitkijken zonder te hoeven vertrouwen

Het zijn eenvoudige huizen met hun houten balken

En op de gevels hierboven staat home

In zijn n droevige en verwelkte bloemen

Zoals vreugde die zijn plaats niet vindt

En daar word ik verdrietig van en ik heb er spijt van

Van zo klein zijn en niet hoeven vechten

Ik geloof niet dat ik tot God bid voor die mensen

van nederige mensen

Oh!

je wilt huilen