Me, Museum - Mary Lambert

My mother found a rabid dog

And wanted to hug it

Wanted to give it all her glorious honey love

Wanted to bathe her children in a two-parent household

But, the dog didn’t want kids

The dog would scream it in the hallway at four A. M

Reminding us as often as possible

The sheer art of it

How the monster could panic into my body

Sometimes I still hear it in the chambers of my heart

The way some glorious paintings stay with you

I am a museum

I must be a museum

When I was seven, the dog told me I was going to be a slut

No one came over to our house to play

The dog made me write, «I will flush the toilet seventy-five times»

I would’ve remembered to flush the toilet

But, I started blacking out around then

Forgetting basic things

Started praying that Oprah would save us all

I took snapshots with my memory camera

Hoping there would be justice for this kind of «psyco-warfare»

The teachers at the daycare offered apology eyes and extra sequence

For the art project

The day after, the dog chased me around each room

Because I forgot where my other shoe was

When you are a child

And your mind is panicked like a fire alarm at all time

You lose the ability to remember simple things

I haven’t lost a personal item in months

Do not laugh when I say, 'This is a victory'

Shame is an ocean I swim across

Sometimes, I call it drowning

Sometimes, I call it Moses

Sometimes, I say, «Good morning!»

and swade through its murky surge

Sometimes, I win and cut off its crest with a pink machete

Sometimes, I want to fuck it and

Marry it and kill it all at the same time

Sometimes, I spend my whole day apologizing on shame’s behalf

Sometimes, I think it must be an art form to feel this bad

Sometimes, I outrun all of its psyco-history

Other times, I repeat the language from my child mouth

While beating my head against a wall

But all the time I am forgiven

Mijn moeder vond een hondsdolle hond

En wilde het knuffelen

Wilde het al haar glorieuze honingliefde geven

Wilde haar kinderen in bad doen in een tweeoudergezin

Maar de hond wilde geen kinderen

De hond schreeuwde het in de gang om vier uur 's ochtends

Ons zo vaak mogelijk eraan herinneren

De pure kunst ervan

Hoe het monster in paniek kon raken in mijn lichaam

Soms hoor ik het nog steeds in de kamers van mijn hart

De manier waarop sommige glorieuze schilderijen je bijblijven

Ik ben een museum

Ik moet een museum zijn

Toen ik zeven was, vertelde de hond me dat ik een slet zou worden

Niemand kwam naar ons huis om te spelen

De hond liet me schrijven: "Ik spoel het toilet vijfenzeventig keer door"

Ik zou eraan denken om het toilet door te spoelen

Maar toen begon ik een black-out te krijgen

Basisdingen vergeten

Begon te bidden dat Oprah ons allemaal zou redden

Ik heb snapshots gemaakt met mijn geheugencamera

In de hoop dat er gerechtigheid zou zijn voor dit soort "psycho-oorlogsvoering"

De docenten van de crèche boden verontschuldigende ogen en extra volgorde aan

Voor het kunstproject

De dag erna achtervolgde de hond me door elke kamer

Omdat ik vergeten was waar mijn andere schoen was

Als je een kind bent

En je geest is altijd in paniek als een brandalarm

Je verliest het vermogen om eenvoudige dingen te onthouden

Ik ben al maanden geen persoonlijk item meer kwijt

Lach niet als ik zeg: 'Dit is een overwinning'

Schaamte is een oceaan waar ik overheen zwem

Soms noem ik het verdrinking

Soms noem ik het Mozes

Soms zeg ik: «Goedemorgen!»

en waad door zijn duistere golf

Soms win ik en hak ik de top af met een roze machete

Soms wil ik het neuken en

Trouw ermee en vermoord het allemaal tegelijk

Soms breng ik mijn hele dag door met het verontschuldigen namens schaamte

Soms denk ik dat het een kunstvorm moet zijn om je zo slecht te voelen

Soms ontloop ik de hele psychologische geschiedenis ervan

Andere keren herhaal ik de taal uit de mond van mijn kind

Terwijl ik met mijn hoofd tegen een muur bons

Maar de hele tijd word ik vergeven