Upon A Veil Of Midnight Blue - Mary Coughlan

Upon a veil of midnight blue

There hung a crescent moon

To light the view

But you didn’t whisper the words

When the moment arose

I wonder how she knows

You find your tongue so tied

Your words escape and hide

But she’s so patient and kind

She’s prepared to read your mind

That’s all very well until you find

Because of the wine you drank

Your mind is just a blank

I wonder how she knows

I guess she will wonder until

You pluck up the courage to tell her

How you feel

So close you can feel her heart trembling

You look her in her eyes as they close

I wonder how she knows

I wonder how she knows

Op een sluier van middernachtblauw

Er hing een maansikkel

Om het uitzicht te verlichten

Maar je fluisterde de woorden niet

Toen het moment zich voordeed

Ik vraag me af hoe ze dat weet

Je vindt je tong zo gebonden

Je woorden ontsnappen en verbergen zich

Maar ze is zo geduldig en aardig

Ze is bereid om je gedachten te lezen

Dat is allemaal goed totdat je vindt

Vanwege de wijn die je dronk

Je geest is slechts een blanco

Ik vraag me af hoe ze dat weet

Ik denk dat ze zich zal afvragen tot

Je verzamelt de moed om het haar te vertellen

hoe je je voelt

Zo dichtbij dat je haar hart kunt voelen trillen

Je kijkt haar in haar ogen terwijl ze sluiten

Ik vraag me af hoe ze dat weet

Ik vraag me af hoe ze dat weet