65 Roses - Martin Luke Brown

I still spell your name in the city lights

I still hear your joy in my dreams

It’s only when I wake from the place I escape

That I start to sew back the seams

And it terrifies me you have to leave

Before I even told you what you mean

But I still taste the highs from my brighter days

I still feel the rush through my bones

It’s only when I rise in the morning light

That the feeling has to go

And though I’m not broken, I will never be the same

Since you were taken higher up

And although I’m healing, I will always hold a piece of you behind my eyes

65 roses on my mind

I still reenact how we used to be

I still laugh to hide, like a child

It’s only when I’m still in the dead of the dark

That I forget to smile

And though I’m not broken, I will never be the same

Since you were taken higher up

And although I’m healing, I will always hold a piece of you behind my eyes

65 roses on my mind, oh no

Ik spel je naam nog steeds in de stadslichten

Ik hoor nog steeds je vreugde in mijn dromen

Pas als ik wakker word van de plek waar ik ontsnap

Dat ik de naden terug begin te naaien

En het beangstigt me dat je moet vertrekken

Voordat ik je zelfs maar vertelde wat je bedoelt

Maar ik proef nog steeds de hoogtepunten van mijn betere dagen

Ik voel nog steeds de rush door mijn botten

Het is alleen als ik opsta in het ochtendlicht

Dat het gevoel moet gaan

En hoewel ik niet gebroken ben, zal ik nooit meer dezelfde zijn

Sinds je hogerop werd genomen

En hoewel ik genees, zal ik altijd een stukje van jou achter mijn ogen houden

65 rozen in mijn gedachten

Ik speel nog steeds na hoe we vroeger waren

Ik lach nog steeds om me te verbergen, als een kind

Het is alleen als ik nog steeds in het holst van het donker ben

Dat ik vergeet te glimlachen

En hoewel ik niet gebroken ben, zal ik nooit meer dezelfde zijn

Sinds je hogerop werd genomen

En hoewel ik genees, zal ik altijd een stukje van jou achter mijn ogen houden

65 rozen in mijn gedachten, oh nee