Dans le silence - Martha Wainwright

Quelques fois quand le vent respire

Parmi la pruche et le sapin

Que le jour pousse un grand soupir

Et que le soleil est bas

Il me semble qu’une ombre plane

Dans le silence de l’oubli

Et que ce silence clame

Tu ne seras pas toujours là

Tu ne seras pas toujours là

Et qui reverra ton sourire

Un peu flou, un peu lunaire

Quand un corbeau solitaire

Chante l’approche de la nuit

Chante l’approche de la nuit

Qui te saura au loin perché

Sur un vieux mur crépusculaire

Guettant les meutes concertantes

Dansant l’approche de la nuit

Dansant l’approche de la nuit

Qui saura donc encore te lire

Lorsque tu ne seras plus là

Ah, qui rappellera ton sourire

Qui le pourra si ce n’est pas moi

Si ce n’est pas moi

Quelques fois quand le vent respire

Parmi la pruche et le sapin

Soms als de wind ademt

Tussen de hemlockspar en de spar

Laat de dag een grote zucht slaken

En de zon staat laag

Het lijkt mij dat er een schaduw zweeft

In de stilte van de vergetelheid

En deze stilte roept

Je zal er niet altijd zijn

Je zal er niet altijd zijn

En wie zal je glimlach weer zien

Een beetje wazig, een beetje maan

Wanneer een eenzame kraai

Zing de nadering van de nacht

Zing de nadering van de nacht

Wie zal weten dat je ver weg zat

Op een oude schemermuur

Kijken naar de overlegpakketten

Dansen de nadering van de nacht

Dansen de nadering van de nacht

Wie kan je nog lezen

Als jij weg bent

Ah, wie zal je glimlach herinneren

Wie kan als ik het niet ben?

Als ik het niet ben

Soms als de wind ademt

Tussen de hemlockspar en de spar