Montras - Mariza, Mario Pacheco, João Lyra

Ando na berma

Tropeço na confusão

Desço a avenida

E toda a cidade estende-me a mão

Sigo na rua, a pé, e a gente passa

Apressada, falando, o rio defronte

Voam gaivotas no horizonte

Só o teu amor é tão real

Só o teu amor…

São montras, ruas

E o trânsito

Não pára ao sinal

São mil pessoas

Atravessando na vida real

Os desenganos, emigrantes, ciganos

Um dia normal,

Como a brisa que sopra do rio

Ao fim da tarde

Em Lisboa afinal

Só o teu amor é tão real

Só o teu amor…

Gente que passa

A quem se rouba o sossego

Gente que engrossa

As filas do desemprego,

São vendedores, polícias, bancas, jornais

Como os barcos que passam tão perto

Tão cheios

Partindo do cais

Só o teu amor é tão real

Só o teu amor…

Idę poboczem

Potykam się w zamieszaniu

W dół aleją

I całe miasto podaje rękę

Idę ulicą, pieszo i ludzie mijają mnie

Śpiesząc się, rozmawiając, przede mną rzeka

Lecące mewy na horyzoncie

Tylko twoja miłość jest tak prawdziwa

Tylko twoja miłość…

Są wystawy, ulice

I ruch samochodów

Nie stających nawet na światłach

Są tysiące osób

Idących przez życie prawdziwe

Rozczarowani, emigranci, Cyganie

Zwyczajny dzień

Jak bryza wiejąca od rzeki

Pod koniec popołudnia

W Lizbonie na koniec

Tylko twoja miłość jest tak prawdziwa

Tylko twoja miłość…

Ludziom, którzy przechodzą

Skradziono spokój duszy

Ludzie, których przybywa

W kolejkach bezrobotnych

Są sprzedawcy, policjanci, banki, gazety

Jak statki, przechodzące tak blisko

Pełne po brzegi

Opuszczające doki

Tylko twoja miłość jest tak prawdziwa

Tylko twoja miłość