Fado Tordo - Mariza, Mario Pacheco, João Lyra

Por mais que eu queira ou não queira

Salta-me a voz para a cantiga

Por mais que eu faça ou não faça

Quem manda é ela, por mais que eu diga

Por mais que eu sofra ou não sofra

Ela é quem diz por onde vou

Por mais que eu peça ou não peça

Não tenho mão na voz que sou.

Mesmo que eu diga que não quero

Ser escrava dela e deste fado

Mesmo que fuja em desespero

Ela aparece em qualquer lado

Mesmo que vista algum disfarce

Ela descobre-me a seguir

Mesmo que eu chore ou não chore

A voz que eu sou desata a rir.

Por mais que eu quisesse ter

Só um minuto de descanso

Por muito que eu lhe prometesse

Voltar a ela e ao seu canto

Por muito que eu fizesses juras

A esta voz que não me deixa

Perguntou sempre tresloucada:

Eu já te dei razão de queixa?

Por muito que eu apague a chama

Ela renasce ainda maior

Por muito que eu me afaste dela

Fica mais perto e até melhor

Por mais que eu queira entender

A voz que tenho é tão teimosa

Por mais que eu lhe tire a letra

Faz por esquecer e canta em prosa.

Czy tego chcę, czy może nie chcę

Mój głos się staje nagle pieśnią.

I czy to robię, czy nie robię

Mój głos panuje wciąż nade mną.

Czy może cierpię, czy nie cierpię

On dyktuje bez wątpienia.

Czy proszę o to, czy nie proszę

Nie mam tu nic do powiedzenia.

Nawet, gdy mówię, czego nie chcę

To niewolnicą Fado jestem.

I choć w rozpaczy mu ucieknę

On znajdzie mnie gdziekolwiek będę.

I jeśli nawet się przebiorę

To i tak mnie zaraz znajdzie.

A czy ja płaczę, czy nie płaczę

Ten głos mnie zmusza, że się śmieję.

I nawet, jeśli błagam

O minutkę odpoczynku.

I nawet, jeśli mu przysięgam

Że wnet powrócę już do śpiewu.

I jakiekolwiek by nie były,

Wszystkie moje obiecanki

Ten głos, mnie nigdy nie opuszcza

Pyta mnie jak oszalały:

I nawet, jeśli gaszę płomień

To powraca jeszcze większy.

Im bardziej odeń się oddalam

To wnet powraca jeszcze bliższy.

A ja im więcej chcę zrozumieć

Tym mój głos mi się opiera.

A gdy mu wersy pozabieram

To zapomina — prozą