En osaa - Mariska

Niin monet kerrat oon pettäny itseni

Leikkinyt että mä olisin joku muu

Miksei kukaan tuu

Ja pelasta mua pulasta, opasta oikeelle kadulle

Estä hukkumasta hulluuteen, pahuuteen

Kompastun pohjaan, uppoon, kastun läpimäräks

Ja kun takas astun valon nään, on koke tää

Jäljellä joka vois anteeksi antaa mun pienuuden

Jos löytäisin uuden minuuden

Tai sit ei, anyway-ay-ay-ay-ay…

En mä osaa muuta olla

Vaikka yrittäisin kuinka, ei se onnistu pakolla

En mä pysty muuksi muuttuu

Vaikka tahtoisin niin paljon multa voimat puuttuu x2

Kai mun on elettävä tämän kanssa

Joka peilikuvasta katsoo mua takaisin, on sekaisin

Eiks synnyt, väsyny, mieti mun tekoja

Mussa on aivan liian paljon vikoja

Miksen nää hyvää enää

Mä pelkään, muistan selkää, jota tuijotin

Kunnes sille totuuden otin

Kenen syy, ettei voi hyväksyy

Muuta ku valheet, ruma on kaunista sillon ku sen pystyy peittämään

Heittämään nurkkaan

Oikee oon, arvoton-non-non-non-non-non…

Leikittäiskö hetken aikaa että mäkin oisin viaton, täysin liaton

Ja syytön etten koskaan olisi ollutkaan tahallani niin julkee

Koitan sulkee silmäni, kulkee eteenpäin katselematta sivuille

Ja toisen mä tahtosin unohtaa, tää tie johtaa vain alas

Saa se säteitä menneiltä, niiltä piloilta, piikani kiloilta

Miten vois pyyhkii muistot pois…

En mä osaa-aaa…

En mä jaksa…

Zo vaak heb ik mezelf verraden

Gespeeld dat ik iemand anders was

Waarom komt er niemand?

En red me van problemen, leid me naar de juiste straat

Voorkom verdrinking in waanzin, kwaad

Ik strompel naar de bodem, naar de gootsteen, om nat te worden

En als ik op het licht stap, moet ik het proberen

De rest die mijn kleinheid zou kunnen vergeven

Als ik een nieuwe kon vinden

Of ga zitten, hoe dan ook-ay-ay-ay-ay ...

Ik kan niets anders zijn

Hoe hard ik ook probeer, het zal niet met geweld lukken

Ik kan niets anders veranderen

Zelfs als ik zoveel schimmelkrachten wilde missen x2

Ik denk dat ik hiermee moet leven

Wie me vanuit het spiegelbeeld aankijkt, is in de war

Word niet geboren, moe, denk aan mijn acties

Er zijn veel te veel gebreken in de snuit

Waarom zie je me niet meer?

Ik ben bang, ik herinner me de achterkant waar ik naar staarde

Tot ik de waarheid ervan afnam

Wiens reden kan niet accepteren

Verander ku leugens, lelijk is een mooie brug die het kan bedekken

Gooi in de hoek

Oikee oon, waardeloos-niet-niet-niet-niet-niet...

Zou je even willen spelen dat de heuvel onschuldig zou zijn, volkomen onschuldig?

En onschuldig zou ik nooit opzettelijk zo dapper zijn geweest

Koitan sluit mijn ogen en loopt vooruit zonder opzij te kijken

En de andere die ik wilde vergeten, deze weg leidt alleen maar naar beneden

Het krijgt stralen uit het verleden, die grappen, mijn dienstmeisje ponden

Hoe kun je herinneringen wissen...

Ik weet het niet…

ik ben gewoon te lui...