Pierrot - Marina

PIERROT

(Marina Lima)

Sim, eu resolvi me ausentar

Para ocultar a minha dor

Fugi, menti

Talvez por pudor

Desde então tanta coisa aconteceu

Que eu parei prá melhor pensar:

Voltei prá te dizer o quanto eu senti

Não te beijar

E a vida segue, sempre nesse vai e vem

Que não passa das ondas do amor

Gira, roda

Como um pierrot

Eis que um dia aquela bela casa cai

E não há mais como negar:

Voltei prá te dizer que aqui no meu Brasil

Outra flor não há

Aqui: cada cidade é uma ilha, sem laços, traços, sem trilha

E o medo a nos rodear

Então: bem vindos à minha terra feita de homens em guerra

E outros loucos pra amar

E tem sido assim, desde que o mundo é mundo

Os homens temem a paixão

Ela fere, ela mata

Tal qual um dragão

Enfrentar ainda causa tanto medo

Mas fugir é bem pior:

Voltei prá te dizer que nessa guerra

Não há vencedor

Aqui: cada cidade é um port, disse o poeta prum broto

Que não queria arriscar

Vem, bem vindo a minha terra, feita de homens em guerra

E um outro louco prá amar

PIERROT

(Marina Lima)

Ja, ik heb besloten om zelf afwezig te zijn

Om mijn pijn te verbergen

Ik rende weg, ik loog

misschien uit schaamte

Sindsdien is er zoveel gebeurd

Dat ik stopte om beter te denken:

Ik kwam terug om je te vertellen hoe ik me voelde

je niet kussen

En het leven gaat door, altijd in dit heen en weer

Dat is niets anders dan de golven van liefde

draaien, wiel

als een pierrot

Zie, op een dag stort dat mooie huis in

En het valt niet meer te ontkennen:

Ik kwam terug om je te vertellen dat hier in mijn Brazilië

Er is geen andere bloem

Hier: elke stad is een eiland, zonder banden, zonder sporen, zonder spoor

En de angst om ons heen

Dus: welkom in mijn land gemaakt van mannen in oorlog

En anderen gek om lief te hebben

En het is zo geweest, aangezien de wereld een wereld is

 Mannen zijn bang voor passie

Ze doet pijn, ze doodt

Als een draak

Geconfronteerd worden veroorzaakt nog steeds zoveel angst

Maar hardlopen is veel erger:

Ik kwam terug om je te vertellen dat in deze oorlog

er is geen winnaar

Hier: elke stad is een haven, zei de dichter prum broto

dat ik geen risico wilde lopen

Kom, welkom in mijn land, gemaakt van mannen in oorlog

En nog een gek persoon om van te houden