Me Diga - Marina

Francisca veio lá do norte, de onde

Também vieram meus avós e pais

Talvez em busca de novos horizontes

No tempo em que eu não era nem nascida

Mas se eu nasci há tanto tempo já

Que meu passado está perdido em brumas

Rasteiras e fumaça, o que dizer

Do dela?

Do dela tão mais distante?

Me diga, Francisca, me diga

Francisca veio para o sul há tempos

E já chegou sonhando em retornar

E cultivar em meio a certas brenhas

Algum roçado junto à sua mãe

Ela era quase ainda uma criança

E lá ficava o mundo de verdade:

O sol a chuva a noite a festa a morte

A vida

A aguardá-la, ainda mais distante

Me diga, Francisca, me diga

Parnaíba, Ipiranga, Rio Longá, Campo Maior

Um certo norte está onde ela está

Em frente `a praia de Copacabana

Onde ela faz cuscuz, beiju ou peta

E seu sotaque é cada vez mais forte

Me diga, Francisca, me diga

E ela ralha com o feirante esperto

E tem conversas com a mãe ausente

E o sabiá pousado no seu dedo

Que aponta

Algum lugar tão mais distante

Entre o nordeste que deixou na infância

E o sul que nunca pareceu real

A Francisca tem saudade de uns lugares

Que passam a existir quando ela os pinta:

São mares turquesados e espumantes

Em frente a uns casarões abandonados

Que, não sei bem porque, nos desamparam

No meio

De algum lugar tão distante

Me diga Francisca, me diga

Francisca kwam uit het noorden, vanwaar?

Mijn grootouders en ouders kwamen ook

Misschien op zoek naar nieuwe horizonten

In de tijd dat ik nog niet eens geboren was

Maar als ik al zo lang geleden geboren was

Dat mijn verleden in de nevelen verdwijnt

Trucs en roken, wat te zeggen

Doe haar?

Van haar zoveel verder weg?

Vertel me, Francesca, vertel me

Francisca is lang geleden naar het zuiden gekomen

En al aangekomen dromend van terugkeren?

En te midden van bepaalde struikgewas

Sommige swidden naast je moeder

Ze was bijna nog een kind

En daar was de echte wereld:

De zon regen 's nachts het feest tot de dood

Leven

Wachten op je, nog verder weg

Vertel me, Francesca, vertel me

Parnaíba, Ipiranga, Rio Longá, Campo Maior

Een bepaald noorden is waar ze is

Voor het strand van Copacabana

Waar maakt ze couscous, beiju of peta

En je accent wordt sterker

Vertel me, Francesca, vertel me

En ze berispt de slimme marketeer

En gesprekken voert met de afwezige moeder

En de lijster op je vinger

dat wijst

Ergens zo ver weg

In het noordoosten dat hij in zijn jeugd achterliet

Het is het zuiden dat nooit echt aanvoelde

 Francisca mist sommige plaatsen

Die ontstaan ​​als ze ze schildert:

Het zijn turquoise en sprankelende zeeën

Voor een aantal verlaten herenhuizen

Dat, ik weet niet waarom, verlaat ons

Middenin

Van ergens zo ver weg

Vertel me Francisca, vertel me