Mon Piano Noir - Marie-Paule Belle

Est-ce toi la femme dans ce jardin

Est-ce moi qui ce soir encore prendrai le train

Est-ce toi qui a des enfants et des chiens

Est-ce moi celle qui toujours choisi son chemin

À l'école on s’donnait la main

En ce temps-là nous chantions les mêmes chansons

En ce temps-là nous parlions des mêmes garçons

Et nous rêvions alors de tout avoir

Tu as une maison et moi mon piano noir

Est-ce à toi cet amour sous le mûrier

Est-ce à moi de n’avoir que le temps d’y penser

Est-ce à toi les saisons à savourer

Est-ce à moi les platanes que je vois défiler

À l'école on nous confondait

Au cinéma nous pleurions au même moment

Dans les cafés nos ambitions changeaient tout l’temps

Et nous rêvions alors de tout avoir

Tu as un amour et moi un piano noir

Pense à moi si tu éprouves un regret

Comme à toi le bonheur ne m’a pas tout donné

Toi tu vis toujours au même midi

Moi je vis quand s’allument les lumières dans la nuit

Et pourtant parfois on s'écrit

Toi tu m’envoies quatre pages avec des photos

Moi je t'écris une carte postale en trois mots

Et tu retournes alors à ton histoire

Et je retrouve alors mon piano noir

Ben jij de vrouw in deze tuin

Ben ik het die vanavond weer met de trein gaat

Heeft u kinderen en honden?

Ben ik degene die altijd haar pad kiest?

Op school hielden we elkaars hand vast

Toen zongen we dezelfde liedjes

We hadden het toen over dezelfde jongens

En toen droomden we ervan alles te hebben

Jij hebt een huis en ik heb mijn zwarte piano

Is deze liefde onder de moerbei van jou

Is het aan mij om alleen tijd te hebben om erover na te denken?

Zijn de seizoenen van jou om van te genieten

Is het van mij, de platanen die ik voorbij zie komen?

Op school waren we in de war

In de films huilden we tegelijkertijd

In de cafés veranderden onze ambities voortdurend

En toen droomden we ervan alles te hebben

Jij hebt een liefde en ik heb een zwarte piano

Denk aan mij als je spijt hebt

Net als jij gaf geluk me niet alles

Je leeft altijd op dezelfde middag

Ik leef wanneer de lichten 's nachts aangaan

En toch schrijven we elkaar soms

Je stuurt me vier pagina's met foto's

Ik schrijf je een ansichtkaart in drie woorden

En dan ga je terug naar je verhaal

En dan vind ik mijn zwarte piano