L'Enfant Et La Mouche - Marie-Paule Belle

Seul il joue au jardin

Il est insouciant

Ce n’est qu’un enfant

Il s'élance en courant

Referme la main

La mouche est dedans

Il joue il rit

La mouche est à lui

Et il lui arrache les ailes

Il est si petit

Toi qui lis les journaux

Qui a des idées

Sais-tu regarder

Ces choses qui sont si naturelles

Qu’on oublie souvent qu’elles sont cruelles

Dans le grand camion noir

Les chevaux finis ont déjà compris

C’est vers les abattoirs

Que l’homme insouciant les mène ce soir

C’est son métier

Il n’est pas méchant

Mais il frappe il crie

En les poussant dans la nuit

Toi qui veux la justice

Et qu’elle se bâtisse

Dans tous les pays

Ces choses qui sont si naturelles

Vois-tu seulement combien c’est pareil

Le chômeur humilié

Et qu’on ne plaint pas

Tant qu’il peut manger

Le prisonnier perdu

Par des mots savants

Qu’il ne comprend plus

On a pitié on en parle un peu

Et ça nous rassure

On veut croire que ça va mieux

Ce cri d’enfant battu

On l’a entendu

Mais on n’a rien dit

Ce vieux dans un couloir

Sur de vieux journaux

Qui a peur du noir

Ils sont si près

Qu’on ne les voit pas

Et on s’en va

Pour pleurer au cinéma

C’est une même guerre

Une même misère

On les voit partout

Ces choses qui sont si naturelles

Qu’on oublie souvent qu’elles sont cruelles

Seul il joue au jardin

Il est insouciant

Ce n’est qu’un enfant

Il s'élance en courant

Referme la main

La mouche est dedans

Il joue il rit

La mouche est à lui

Et il lui arrache les ailes

Il est si petit

Alleen speelt hij in de tuin

Hij is zorgeloos

Hij is nog maar een kind

Hij rent weg

Sluit je hand

De vlieg is binnen

Hij speelt hij lacht

De vlieg is van hem

En hij scheurt haar vleugels af

Hij is zo klein

Jij die de kranten leest

Wie heeft ideeën

weet jij hoe je moet kijken?

Die dingen die zo natuurlijk zijn

Dat we vaak vergeten dat ze wreed zijn

In de grote zwarte vrachtwagen

Afgewerkte paarden hebben het al begrepen

Het is richting de slachthuizen

Laat de zorgeloze man ze vanavond leiden

Het is zijn werk

Hij is niet gemeen

Maar hij klopt, hij roept

Ze de nacht in duwen

Jij die gerechtigheid wilt

En laat het gebouwd worden

In elk land

Die dingen die zo natuurlijk zijn

Zie je wel hoe vergelijkbaar het is?

De vernederde werklozen

En we klagen niet

Zolang hij kan eten

De verloren gevangene

Door slimme woorden

Dat hij het niet meer begrijpt

We hebben spijt dat we er een beetje over praten

En dat stelt ons gerust

We willen geloven dat het beter is

Dat geslagen kind huilt

We hebben het gehoord

Maar we hebben niets gezegd

Die oude man in een gang

Op oude kranten

Wie is er bang in het donker

Ze zijn zo dichtbij

Dat we ze niet zien

En we gaan weg

Om te huilen in de bioscoop

Het is dezelfde oorlog

Dezelfde ellende

Je ziet ze overal

Die dingen die zo natuurlijk zijn

Dat we vaak vergeten dat ze wreed zijn

Alleen speelt hij in de tuin

Hij is zorgeloos

Hij is nog maar een kind

Hij rent weg

Sluit je hand

De vlieg is binnen

Hij speelt hij lacht

De vlieg is van hem

En hij scheurt haar vleugels af

Hij is zo klein