Au Plaisir - Marie-Paule Belle

C’est une plaisanterie,

Ou du moins je le croyais.

C’est une taquinerie

Qui te faisait murmurer

Juste quand je t’embrassais:

«Au plaisir, au plaisir»,

Au plaisir de l’heure prochaine

Où, nous retrouvant sans chaîne,

Sans regret, sans souvenir,

On se quittera sans peine,

Au plaisir.

C’est un adieu populaire,

On le dit sans réfléchir.

Toi, sans souci de me plaire,

Tu disais dans un sourire,

Quand il te fallait partir:

«Au plaisir, au plaisir.»

Tout au long des mois qui passent

Tu es devenu sérieux.

Ne voyant pas la menace

De cet ironique adieu,

Je pensais: «Il m’aime mieux»,

Au plaisir, au plaisir.

De la fin de notre histoire

Ce fut lui qui décida.

D’un sourire méritoire

Je sus cacher mon émoi.

Pourtant je ne pleurais pas.

Au plaisir, au plaisir,

Au, plaisir de l’heure prochaine

Où, nous retrouvant sans chaîne,

Sans regret, sans souvenir,

On se quittera sans peine,

Au plaisir.

Het is een grap,

Of dat dacht ik tenminste.

Het is een plaag

Wie heeft je laten fluisteren?

Net toen ik je kuste:

"Voor plezier, voor plezier",

Ik kijk uit naar het volgende uur

Waar, onszelf kettingloos vindend,

Zonder spijt, zonder herinnering,

We zullen zonder moeite scheiden,

Alsjeblieft.

Het is een populair afscheid,

We zeggen het zonder na te denken.

Jij, onvoorzichtig om mij te plezieren,

Je zei met een glimlach,

Wanneer je moest vertrekken:

"Voor plezier, voor plezier."

Gedurende de voorbije maanden

Je werd serieus.

De dreiging niet zien

Van dit ironische afscheid,

Ik zat te denken, "Hij vindt me leuker,"

Voor de lol, voor de lol.

Van het einde van ons verhaal

Hij was het die besliste.

Met een waardige glimlach

Ik wist mijn opwinding te verbergen.

Toch huilde ik niet.

Voor de lol, voor de lol,

Au, plezier van het komende uur

Waar, onszelf kettingloos vindend,

Zonder spijt, zonder herinnering,

We zullen zonder moeite scheiden,

Alsjeblieft.