La traviata, Act I - Maria Callas, Franco Ricciardi, Silvio Maionica

Dell’invito trascorsa è già l’ora

Voi tardaste

Giocammo da Flora.

E giocando quell’ore volar.

Flora, amici, la notte che resta

D’altre gioie qui fate brillar

Fra le tazze è più viva la festa

E goder voi potrete?

Lo voglio;

Al piacere m’affido, ed io soglio

Col tal farmaco i mali sopir.

Sì, la vita s’addoppia al gioir.

In Alfredo Germont, o signora,

Ecco un altro che molto vi onora;

Pochi amici a lui simili sono.

Dà la mano ad Alfredo, che gliela bacia

Mio Visconte, merce' di tal dono.

Caro Alfredo

Marchese

T’ho detto:

L’amistà qui s’intreccia al diletto.

Pronto è il tutto?

Un servo accenna di sì

Miei cari sedete:

È al convito che s’apre ogni cor.

Ben diceste le cure segrete

Fuga sempre l’amico licor.

Sempre Alfredo a voi pensa.

Scherzate?

Egra foste, e ogni dì con affanno

Qui volò, di voi chiese.

Cessate.

Nulla son io per lui.

Non v’inganno.

Vero è dunque?

onde è ciò?

Nol comprendo.

Si, egli è ver.

Le mie grazie vi rendo.

Voi Barone, feste altrettanto

Vi conosco da un anno soltanto.

Ed ei solo da qualche minuto.

Meglio fora se aveste taciuto.

Mi è increscioso quel giovin

Perché?

A me invece simpatico egli è.

E tu dunque non apri più bocca?

È a madama che scuoterlo tocca

Sarò l’Ebe che versa.

E ch’io bramo

immortal come quella.

Beviamo.

O barone, né un verso, né un viva

Troverete in quest’ora giuliva?

Il Barone accenna di no

Dunque a te

ad Alfredo

Sì, sì, un brindisi.

L’estro

Non m’arride

E non se' tu maestro?

Vi fia grato?

Sì.

Sì?

L’ho già in cor.

Dunque attenti

Sì, attenti al cantor.

Het is al tijd dat de uitnodiging doorgaat

Je was laat

We speelden bij Flora.

En spelen die uren vliegen.

Flora, vrienden, de nacht die overblijft

Laat anderen hier schitteren

Het feest is levendiger tussen de kopjes

En kun je ervan genieten?

Ik wil;

Ik vertrouw mezelf toe aan plezier, en ik ben een troon

Met zo'n medicijn zullen de kwalen verdwijnen.

Ja, het leven verdubbelt tot vreugde.

In Alfredo Germont, o dame,

Hier is er nog een die je veel eert;

Er zijn maar weinig vrienden zoals hij.

Hij geeft zijn hand aan Alfredo, die hem kust

Mijn burggraaf, koopwaar van dit geschenk.

Beste Alfredo

Markies

Ik zei het je:

Hier is liefde verweven met genot.

Is alles gereed?

Een bediende knikt ja

Lieverds ga zitten:

Bij het banket gaat elk hart open.

Goed gezegd de geheime genezingen

De vriend licor loopt altijd weg.

Alfredo denkt altijd aan je.

Maak je een grapje?

Egrave je was, en elke dag met ademloosheid

Hier vloog, van je gevraagd.

Ophouden.

Ik ben niets voor hem.

Er is geen bedrog.

Is het dan waar?

waar is dit?

Ik begrijp Nol.

Ja, hij is waar.

Mijn dank geef ik je.

Jij baron, ook feesten

Ik ken je pas een jaar.

En hij is er nog maar een paar minuten.

Beter boren als je had gezwegen.

Ik ben teleurgesteld die jonge man

Omdat?

Aan de andere kant vind ik hem leuk.

Dus je doet je mond niet meer open?

Het is mevrouw die hem door elkaar schudden raakt

Ik zal de Hebe zijn die giet.

En waar ik naar verlang

zo onsterfelijk.

Wij drinken.

O baron, noch een vers, noch een levend

Vind je het in dit vreugdevolle uur?

De baron vermeldt nee

Dus voor jou

naar Alfredo

Ja, ja, een toost.

De inspiratie

Hij lacht me niet uit

En ben je geen leraar?

Zal je dankbaar zijn?

JEP.

JEP?

Ik heb het al in mijn hart.

Dus wees voorzichtig

Ja, pas op voor de cantor.